Koniaki azerbejdżańskie: cechy, rodzaje, marki
Azerbejdżan nie należy do najwybitniejszych pod względem winiarskim, azerbejdżański koniak (czyli brandy winogronowy), w przeciwieństwie do swoich francuskich, a nawet ormiańskich odpowiedników, jest stosunkowo rzadki na rynku międzynarodowym. Nie mówi to o jakości napoju, ale tylko o wielkości produkcji: lokalnego alkoholu nie ma zbyt wiele do użytku domowego, a okruchy pozostają na eksport. Siła brandy azerbejdżańskiej wynosi 40-47%, w zależności od producenta.
Sądząc po znaleziskach archeologicznych (gliniane dzbany z resztkami wina), winiarstwo w Azerbejdżanie pojawiło się nie później niż w drugim tysiącleciu pne. Średniowieczne źródła świadczą, że w VII-XI wieku zbiory winogron były tak obfite, że ludzie dosłownie nie mieli dość rąk, aby zebrać wszystko. Tovuz był i pozostaje jednym z najstarszych i najbardziej obiecujących regionów winiarskich. Jednak wino starożytne i średniowieczne różniło się od współczesnego - było gęste i słodkie jak miód, a przed podaniem rozcieńczano je wodą..
Azerbejdżan jest krajem muzułmańskim, dlatego produkcja w nim mocnego alkoholu była przez długi czas zakazana.
Przemysł koniakowy rozkwitł dopiero na początku XIX wieku, kiedy do kraju zaczęli napływać niemieccy imigranci, wzbogacając lokalne tradycje o europejskie technologie i hojne inwestycje. W 1892 roku otwarto fabrykę brandy braci Forer, której produkty były dostarczane nie tylko do całego imperium rosyjskiego, ale także na eksport..
W latach 80. kraj prowadził walkę z pijaństwem, wycinano winnice, a produkcja koniaku znacznie spadła. Dziś Azerbejdżan zmierza w kierunku odbudowy przemysłu koniakowego, ale wciąż daleko mu do chwały Armenii. Największe fabryki koniaku znajdują się w Goychay, Shamkir, Goygol.
Klasyfikacja (typy)
Do wskazania okresu dojrzewania i właściwości koniaków azerbejdżańskich używa się zarówno klasyfikacji radzieckiej, jak i francuskiej. Pod uwagę brany jest tylko wiek najmłodszego alkoholu w mieszance..
Europejski (francuski):
- VS. (specjalne) - 2 lata;
- Superior - 3 lata;
- V.S.O.P. (najdoskonalszy, najstarszy) - 4 lata;
- V.V.S.O.P. (najdoskonalszy, najstarszy) - 5 lat;
- X.O. (super-stary) - od 6 lat i więcej.
Rosyjski (radziecki):
- Zwykłe koniaki (wiek od 3 do 5 lat, oznaczone gwiazdkami);
- Zabytkowe:
- CV (w wieku) - 6-8 lat;
- KVVK (najwyższa jakość) - do 10 lat;
- KS (stary) - do 12 lat;
- OS (bardzo stary) - do 23 lat.
Marki brandy z Azerbejdżanu
Duzi producenci (przedsiębiorstwa): Ganja Sharab-2 (założona w 1998), Tovuz-Baltia (pierwsza prywatna wytwórnia win w kraju, 1989), Azeri France (2004), Agro-Azerinvest (2004) i inni.
Znaczki pocztowe:
- „Gek-Gel” to koniak starzejący się w stylu vintage, „wiek” sięga 8 lat, marka po raz pierwszy pojawiła się na rynku w 1948 roku.
- "Ganja" - koniak dojrzewający vintage, mieszanka alkoholi sześcioletnich, rok powstania - 1967.
- „Moskwa” - stary koniak, mieszanka dwunastoletnich alkoholi. Wyprodukowane z europejskich, nie autochtonicznych odmian winorośli. Twierdza sięga 45%, wiek marki - ponad 50 lat.
- Koniak "Absheron" zwykły, leżakowany od czterech do pięciu lat, o mocy 40%.
- „Azerbejdżan” to starodawny koniak z dziesięcioletnich alkoholi, laureat międzynarodowych nagród, zdobywca 5 złotych medali. Twierdza 47%, produkowana od 1974 roku.
Kultura picia
Azerbejdżańska brandy winogronowa ma intensywny smak z naturalnymi nutami wanilii i przystępną (w porównaniu do francuskiego koniaku) cenę.
Azerbejdżanie jedzą koniak z dojrzałymi owocami, serem, orzechami i czekoladą. W przeciwnym razie zachowana zostanie tradycyjna kultura koniaku. Napój podawany jest w temperaturze 20-25 ° C w kieliszkach do koniaku (snifery), napełnionych maksymalnie jedną trzecią.
