Semigar - co to jest i najlepsze przepisy na robienie

Według błędnej opinii wielu uważa, że ​​pół-ziarno to podgatunek wódki, ale tak nie jest; pół-ziarno jest znacznie bliższe whisky niż wódce.

Co to jest pół-kucharz?

Połowa - Jest to destylat z podwójnej destylacji słodu pszennego, żytniego lub jęczmiennego. Historyczna nazwa nowoczesnego half-baru to „wino chlebowe”.

Proces półprodukcji jest podobny do procesu produkcji whisky, ale nie jest zwyczajowo wytrzymywać go w dębowych beczkach, jakość napoju poprawia się poprzez czyszczenie go mlekiem, chlebem, węglem drzewnym lub innymi metodami. Z reguły pół posiłku jest gotowe do użycia 3-5 dni po przygotowaniu.

To było „wino chlebowe” w okresie od XV do XIX wieku, które było narodowym rosyjskim napojem alkoholowym.

W 1895 r. Na polecenie Ministra Finansów Imperium Rosyjskiego S. Yu. Witte zakazano połowy baru, zastąpiono go mieszanką wody i alkoholu rektyfikowanego etylem, która nazywała się wódką.

Jeśli chodzi o nazwę pół-wina, otrzymało ono „wino chlebowe” z powodu homonimicznej metody sprawdzania jakości napoju. Wino chlebowe wlano do kadzi, po czym podpalono. Po wypaleniu zmierzono objętość pozostałej cieczy, jeśli była to połowa całkowitej objętości, wówczas „wino chlebowe” jest wysokiej jakości.

W jego rdzeniu pół ziarna jest podgatunkiem „wina chlebowego”, które według stopnia zawartości alkoholu podzielono na pięć rodzajów:

- pół posiłku 38%;

- wino spienione 44,25%;

- potrójne wino 47,4%;

- alkohol czteropróbkowy 56%;

- podwójny alkohol 74,7%.

Standardowa wytrzymałość nowoczesnego półpręta wynosi 38,5%

Pół drinka pije się jednym łykiem lub małymi łykami z fasetowanych kieliszków, rusztowań lub z prostych zastrzyków. Zakres 8–10 stopni jest uważany za najlepszą temperaturę do podania połowy baru.

Połowa grilla to klasyczny aperitif, a tradycyjne rosyjskie potrawy mięsne są uważane za najlepszą przystawkę z grilla na pół, a połowa grilla pasuje do potraw z pieprzu, kwaśnych lub słonych.

Co to jest pół-wino - przepis na wino chlebowe

Pół-kucharz to produkt z serii „Wszystko jest nowe - dawno zapomniane”. Właśnie z tym napojem półtora wieku temu nasi przodkowie towarzyszyli posiłkom i traktowali gości.

A dzisiaj większość z nas nie wypowiada tego słowa..

Wynalazek rektyfikacji, aw rezultacie produkcja wódki, która otrzymała państwowy monopol, wyparły półtradycyjne czasy carskiej Rosji.

Co to jest pół-kucharz

Pół wina zbożowego lub chlebowego to alkohol zbożowy z podwójną destylacją produkowany w Rosji od XVI do XIX wieku. Tradycyjna forteca wynosiła 38,5 °. Pszenica, żyto, jęczmień i rzadziej gryka służyły jako surowce mocnego napoju. Z powodu tej bazy zbożowej napój był przez długi czas nazywany „winem chlebowym”;.

Druga nazwa, „pół-ziarno”, związana jest z metodą pomiaru twierdzy lub, jak powiedzieli nasi przodkowie, „życzliwością”. W tym celu opracowano specjalne urządzenia: butelkę i annealer.

W wypalaczu podpalono do połowy wypalenie, a wypaloną objętość cieczy określono na podstawie zastosowanych śladów. Aby osiągnąć wymaganą wytrzymałość 38,5 °, alkohol musiał wypalić dokładnie połowę: „semi” - „gar”.

Objętość i skala pomiarowa samego annealera zostały określone dekretem cesarza Mikołaja I, jak byśmy dziś powiedzieli, znormalizowanym.

Półziarno pojawiło się znacznie wcześniej niż wódka i różniło się od niego na lepsze:

• rośliny zbożowe służyły jako surowce;
• zastosowano tylko naturalne metody czyszczenia: chleb, węgiel, mleko;
• gotowy destylat miał smak surowca.

Przepis na wino chlebowe

Według starożytnych źródeł, książek kulinarnych i domowych czasów cesarskich, współczesni entuzjaści gastronomii i historycy życia próbowali przywrócić przepis i produkcję wina chlebowego. Po przekształceniu tradycyjnych miar masy na nowoczesne i małe adaptacje, uzyskano dość prosty przepis na zrobienie chleba o ziarnie półziarnistym:

• słód (z żyta, jęczmienia lub pszenicy) - 2,5 kg;
• woda destylowana - 10 litrów;
• drożdże suche - 25 gramów lub drożdże prasowane - 150 gramów.

Z rodzaju płatków wybranych jako podstawa pół-kucharza przepis się nie zmieni. Metoda przygotowania jest taka sama, ale zapach gotowego napoju będzie inny.

W tradycyjnej gorzelni w Rosji najczęściej stosowano żyto i pszenicę. Preferowano je ze względu na łagodny i szlachetny smak. Jęczmień, gryka były używane znacznie rzadziej..

I często nie w postaci monosortu, ale jako dodatek do dekoracji semigaru pszenicy lub żyta.

Nie mniej uwagi poświęcono wodzie. W pierwotnych czasach wodę pobierano ze studni lub źródła. W dzisiejszych czasach butelkowane są odpowiednie w domu. Woda z kranu może przepływać przez filtr, a osad może osiadać.

Jak samemu zrobić wino do chleba

Przygotowanie słodu

Możesz uzyskać słód na wiele sposobów: wykiełkuj się lub kup gotowe. Pierwsza metoda jest bardziej czasochłonna i wymaga umiejętności. Powszechnie dostępne, istnieje wiele instrukcji dotyczących kiełkowania i słodowania ziarna, za pomocą których można zrobić w pełni autentyczne pół ziarna.

W przypadku braku czasu na tak delikatne manipulacje można kupić gotowy słód. Jest sprzedawany w wyspecjalizowanych sklepach lub na rynku. Wielu producentów zbóż zajmuje się również słodem. Bądź ostrożny: okres przechowywania zielonego słodu wynosi 3 dni, biały - kilka miesięcy.

Słód będzie musiał zostać zmiażdżony na średniej wielkości płatki zbożowe. Do tego nadaje się kruszarka do ziarna, robot kuchenny, mikser. Nie zamieniaj się w mąkę.

Zacieranie

Mashing nazwał metodę scukrzania skrobi. Aby rozłożyć polisacharyd skrobi na proste cukry odpowiednie do odżywiania drożdży, zastosowano tylko wodę i specjalny reżim temperaturowy. Na tym etapie konieczne jest kontrolowanie temperatury z dokładnością do jednego stopnia. Dlatego użycie termometru jest obowiązkowe.

1. Całą wodę podpalamy w dużym rondlu i doprowadzamy do wrzenia. Weź termometr i poczekaj, aż woda ostygnie do 55-60 ° C.
2. Czas dodać słód. Wlać małe porcje, ciągle mieszając zawartość patelni. Grudek i oparzeń masowych należy unikać.
3. Teraz podnieś temperaturę zawartości patelni do 65 ° C i zamknij pokrywkę.
4. Teraz nasze zadanie: utrzymanie temperatury „owsianki słodowej” w zakresie 60-65 ° C przez półtorej godziny. W tym celu patelnię można szczelnie owinąć kocem. W temperaturach poniżej 60 ° C skrobia nie rozpada się całkowicie, a niewielka ilość cukru wpłynie na jakość fermentacji..

Fermentacja brzeczki

Na tym etapie kończymy przygotowywanie brzeczki i fermentujemy. Chłodzimy gotowany słód do 26–28 ° C - temperatury dogodnej dla drożdży. Aktywujemy drożdże zgodnie z dołączonymi do nich instrukcjami i dodajemy do brzeczki. Lepiej zrobić to natychmiast, używając pojemników, w których zaciera się zacier.

Wkładamy zacier pod śluzę wodną i usuwamy w ciemnym miejscu o temperaturze 20-28 ° C. Średni czas fermentacji wynosi 2-3 tygodnie. W tym czasie zacier powinien być mieszany. Zrób to szybko i czystym przedmiotem (rękami), aby nie wprowadzić bakterii.

Pod koniec drugiego tygodnia fermentacji musisz zacząć śledzić oznaki gotowości zacieru. Smak zacieru ze słodyczy staje się gorzki. Drożdże wytrąca się, a powierzchnia rozjaśnia. Powierzchnia uspokaja się: syczenie i pienienie się zatrzymuje.

Pierwsza destylacja

Gdy wszystkie znaki wskazują gotowość zacieru, możesz przystąpić do destylacji. Rozdrabniająca się papka jest odprowadzana z osadu i filtrowana przez filtr z gazy bawełnianej. Pomoże to usunąć gruboziarnisty osad z pozostałości słodu..

Destylację zacieru przeprowadza się w niskiej temperaturze w celu maksymalnego ekstrahowania alkoholu. Nie dzielimy się na ułamki. Wydalamy alkohol prawie do ostatniej kropli, aż siła w strumieniu spadnie poniżej 30 °. Powstały surowy alkohol ma mętny kolor i specyficzny zapach..

Konieczny jest pomiar objętości i siły uzyskanego destylatu. Po pomnożeniu tych dwóch wskaźników otrzymujemy czystą zawartość alkoholu. Będzie to wymagane w następnym kroku..

Druga destylacja

Przed ponowną destylacją surowiec rozcieńczamy do 20 °. Aby oczyścić napój z zanieczyszczeń i zapachów podczas drugiej destylacji, wybieramy frakcje. Wybór celów pozwoli pozbyć się toksycznych alkoholi przemysłowych. Liczba bramek wynosi 12-15% zawartości czystego alkoholu.

Pole przednie jest wypychane przez ciało - główną część destylatu. To jest wino chlebowe. Jego ilość wynosi około 70% czystego alkoholu w surowej substancji po pierwszej destylacji. Wyrzucamy ciało do fortecy 40 ° w strumieniu. Cała reszta to ogony, które nie są używane w połowie taktu.

Czyszczenie pół paska

Przed rozpoczęciem czynności oczyszczania wino chlebowe rozcieńcza się do 45–50 °. W tym przypadku wiązania molekularne są słabsze niż w alkoholu, a substancje łatwiej się wiążą..

Tylko półnaturalne produkty, które nie wpływają na smak i zapach napoju, są używane do czyszczenia pół-ziarna: węgiel, mleko, bułka tarta, żółtko jaja. Metody praktycznie nie różnią się od siebie. Konieczne jest zmieszanie półtora z adsorbentem, który absorbuje pozostałe zanieczyszczenia.

Tylko metoda wykorzystania węgla jest inna. Tutaj oprócz mieszania możesz zbudować kolumnę węglową. Potrzebujesz lejka i wacików.

Wykończenia

Doprowadzamy napój do nominalnej siły 38,5 °. Teraz gotowe wino chlebowe można butelkować do przyszłego przechowywania. Nawiasem mówiąc, możesz użyć pół-kucharza w ciągu 3-4 dni. W przeciwieństwie do wybitnych krewnych koniaku i whisky nie wymaga długiego czasu ekspozycji.

Semigary z różnych słodów różnią się smakiem. Pszenica przypomina smak świeżo upieczonego białego chleba. Pół żyto pachnie żytnią kryushką i masłem. Napój gryczany jest uważany za wyjątkowy smak dużych oryginałów. Każdy z księżyców z czasem będzie mógł znaleźć swój własny gust..

Jak gotować?

Tradycyjny napój alkoholowy w Rosji jest uważany za wódkę. Ale na długo przed jego pojawieniem się naród rosyjski wypił pół łyka.

W imperium carskim ten popularny napój ingerował w zarabianie superprofitów w branży wódek, więc w 1895 r. Zakazano jego produkcji na rozkaz S. Yu. Witte.

Utracony symbol rosyjskiej uczty powrócił do nas po wieku, ale większość ludzi wciąż nie wie, co to jest połowa.

Co to jest pół-kucharz

Wino pół chlebowe to destylat słodowy (patrz przepis na zacier słodu na bimber), uzyskiwany przez podwójną, a czasem potrójną destylację zacieru zbożowego. Jego tradycyjna siła wynosi 38,5%. Tym napojem chmielowym może być żyto, pszenica, kasza gryczana, jęczmień.

Przepis na pół bar dla napojów z różnych rodzajów słodu jest taki sam. Pszenica lub żyto najlepiej nadają się do produkcji słodu. Rośliny te mają cienką skórkę, dlatego kiełkują szybko i łatwo je zmiażdżyć. Dlatego bardziej popularne są pół-pszenica i żyto-pół ziarna.

Ale nie mniej smaczne wino pochodzi z gryki lub słodu jęczmiennego. Możesz wziąć mieszankę słodów.

Pół słodu do destylacji destylowano i oczyszczano trzykrotnie. Okazało się, że wysokiej jakości wino chlebowe, którego przepis został znaleziony i odrestaurowany przez historyka wódki Borysa Rodionowa.

Przepis Half-Bar

Jak zrobić wino do chleba w domu? Do gotowania potrzebujesz:

• Słód (dowolnego rodzaju) - 2,5 kg
• Czysta woda - 10 l
• Suche drożdże - 25 gramów (lub 150 gramów prasowanego), jeśli używasz specjalnych drożdży, na przykład słodu, patrz dawkowanie na opakowaniu, na przykład może być 4 gramy na 10 litrów brzeczki

Idealny do przygotowywania wody ze źródła o połowie baru lub studni. Możesz także użyć surowej wody butelkowanej lub dokładnie przefiltrowanego kranu.

Przygotowanie słodu

Aby uzyskać słód, ziarno jest myte, namaczane, a następnie kiełkowane, jak to opisano w artykule dotyczącym produkcji słodu w domu.

Słód można kupić w sklepie - jest to najlepsza opcja przy minimalnych kosztach i kłopotach, cena w tej chwili nie jest tak wysoka i każdy może sobie pozwolić na zakup słodu. Należy sprawdzić trwałość, aby nie zepsuć do połowy wypalenia.

Zmiel słód do stanu gruboziarnistego grysu. Aby to zrobić, lepiej użyć młyna rolkowego lub maszynki do mięsa, robota kuchennego.

Zacieranie

Podczas zacierania skrobia zawarta w słodzie jest rozkładana na proste cukry poprzez działanie enzymów..

Proces zacierania:

1. Wlać wodę do garnka o odpowiedniej pojemności i doprowadzić do 65 stopni
2. Wlać cały słód do wody, dobrze wymieszać, aż do uzyskania jednorodnej masy, temperatura zacieru powinna wynosić 62 stopnie, jeśli nie, doprowadzić do tej temperatury
3. Przykryj patelnię pokrywką i zaizoluj, na przykład kocem
4. Utrzymuj tę temperaturę przez 1 godzinę, po 30 minutach otwórz, wymieszaj i sprawdź temperaturę, jeśli spadła, a następnie podnieś. Jeśli nie zastosujesz się do pożądanego reżimu, skrobia nie zmieni się całkowicie w cukier, a brzeczka nie będzie fermentować lub wydajność będzie niewielka
5. Ostudzić moszcz do 25-30 stopni

Fermentacja

1. Wlej schłodzoną brzeczkę do zbiornika fermentacyjnego i dodaj drożdże
2. Wszystko dokładnie wymieszaj, zamknij hermetycznie pokrywką i zainstaluj uszczelkę wodną

1. Pozostaw zacier w ciemnym miejscu w temperaturze 18-25 stopni
2. Fermentacja trwa od 4 do 16 dni
3. Konieczne jest mieszanie zacieru raz dziennie przez pierwsze 3 dni, ponieważ czapka zostanie podniesiona z ziaren, które mogą stać się kwaśne, a następnie ponownie szczelnie zamknąć
4. Gotowy do destylacji zacier nie bulgota, ponieważ kończy się dwutlenek węgla. Staje się jaśniejszy, smakuje gorzko, bez słodyczy

Pierwsza destylacja

1. Wlej zacier do kostki destylacyjnej, a następnie przefiltruj go z peletu przez kilka warstw gazy, w przeciwnym razie spłonie. Jeśli masz PCW (kocioł parowy), filtrowanie nie jest wymagane, możesz destylować za pomocą pelletu
2. Pierwsza destylacja odbywa się w trybie złoża bez frakcjonowania
3. Zdejmij prawie do wody, aż siła w strumieniu wyniesie 5-10% zawartości alkoholu lub dopóki temperatura w kostce nie osiągnie 99 stopni, wyjście będzie mętne surowy alkohol o ostrym zapachu

Druga destylacja

1. Rozcieńczyć surowiec wybrany podczas pierwszej destylacji wodą do 20-30%
2. Ponownie wlej go do księżyca
3. Policz absolutny alkohol
4. Zabierz „głowy” to pierwsze 10% absolutnego alkoholu. Jest to płyn techniczny, który zawiera niebezpieczne składniki
5. Następnie zbierz frakcję do picia „ciała” wynoszącą 70% alkoholu absolutnego lub do momentu, aż temperatura w kostce osiągnie 92–93 stopni.
6. Wybierz „ogony” w osobnym pojemniku do dalszego przetwarzania

Czyszczenie

Opcjonalnie możesz dodatkowo wyczyścić: węgiel aktywowany, mleko lub białko jaja. Dozwolona kombinacja metod.

Rozcieńczyć destylat wodą do 38,5% alkoholu. Uważamy, że najprostszą i najskuteczniejszą metodą jest czyszczenie węglem aktywnym..

Rozcieńczanie i przechowywanie

To ostatni etap, rozcieńczyć napój dobrą wodą do twierdzy - 38,5%, to standard tradycyjnego wina chlebowego.

Wlej gotowy napój do szklanych butelek i moczyć w chłodnym ciemnym miejscu przez co najmniej 7 dni.

Rodzaje popularnych współczesnych gór

Często słychać: „pół szklanki to wódka, którą straciliśmy. Ale napój ten ma swoje własne cechy, jest uzyskiwany przez destylację, a wódka przez destylację (przeczytaj, jak destylat różni się od rektyfikacji). Każde wino chlebowe smakuje znacznie łagodniej i przyjemniej.

Pszenica pół pszeniczna jest produkowana przez podwójną lub potrójną destylację, ma łagodny aromat, z wyraźnym smakiem rustykalnego białego chleba.

Starzejący się żyto żytni przechodzi dodatkowe czyszczenie węglem brzozowym. Ten napój dojrzewa w dębowych beczkach przez trzy do czterech lat. Żyto półtłuste ma intensywny smak świeżo upieczonego chleba żytniego z masłem.

Semigar gryczany wykonany jest z gryki. Ten napój jest uzyskiwany w przezroczystym kolorze, ma pikantny aromat z nutami miodu gryczanego. Destylaty dla smakoszy doceniają ten niezwykły napój..

Połowę drinka popija się małymi łykami. Podaje się go schłodzonego do 10 stopni. Wlej napój do małych szklanek lub fasetowanych stosów. Wino chlebowe doskonale ujawnia swoje właściwości smakowe w połączeniu z daniami mięsnymi lub rybnymi.

Jak zrobić napój z drinkiem: przepis, skład, proporcje

Semigar - dla wielu to słowo może wydawać się śmieszne, a nawet śmieszne, prawie nikt nie powie dokładnie, że jest to dawno zapomniane wino chlebowe.

Jeszcze półtora wieku temu, w czasach carskiej Rosji, napój był używany i miał wielu wielbicieli wśród zwykłych ludzi i arystokracji tamtych czasów..

Niestety, ze względu na wielką konkurencję z wódką, wino chlebowe zostało dosłownie wytępione z rynku alkoholi Imperium Rosyjskiego. Ale oryginalny przepis na pół-ziarno dotarł do naszych dni..

Historia powstania wina chlebowego

Semigar to wino chlebowe powstałe w wyniku podwójnej destylacji słodu żytniego lub jęczmiennego. Siła napoju wynosi około 38,5 stopnia. Przygotowanie półtonu jest podobne do przygotowania brandy lub brandy whisky, różnica polega na tym, że nie dojrzewa w dębowych beczkach.

Pierwsza wzmianka o winie chlebowej pojawiła się w 1517 roku. W tym czasie zamożni właściciele ziemscy przygotowali pół-kucharza na własny użytek, zgodnie z przepisem przekazanym od przodka do potomka. I aż do XIX wieku był uważany za narodowy rosyjski napój. Ale dekretem Ministerstwa Finansów, a następnie kierowanym przez S. Yu..

Witte, pół szklanki stało się zakazanym napojem. Został zastąpiony przez znaną wódkę.

Dlaczego więc do połowy wypalić? Nazwę tę nadano winu chlebowemu ze względu na specjalną metodę sprawdzania jakości tego napoju alkoholowego. Wino chlebowe wlano do miedzianej kadzi, a następnie podpalono ogień.

Przez pewien czas część cieczy wypaliła się, a następnie sprawdzono pozostałą ilość. Jeśli wino chlebowe było o połowę mniejsze niż przed testem, to wino chlebowe pomyślnie przeszło test. Stąd nazwa Polugar.

Nawiasem mówiąc, tę metodę sprawdzania jakości wina chlebowego ustalił Mikołaj I..

Jak gotować pół-kuchenkę

Ale jak ugotować pół-kucharza, aby okazał się tak oryginalny, jak to możliwe? Ta metoda robienia wina chlebowego została stworzona według starych metod, które przetrwały do ​​dnia dzisiejszego..

Jest przystosowany do zwykłego gotowania, nawet w przeciętnych warunkach kuchennych, dzięki czemu każdy może zrobić ten napój alkoholowy w domu.

Aby przygotować ten zapomniany rosyjski alkoholowy napój, potrzebujesz:

• Słód jęczmienny lub żytni - 4-5 kg;
• Woda destylowana - 20-25 litrów;
• Drożdże, jeśli są suche - 60 gramów, w przypadku tłoczonych - 300 gramów.

Słód może być wszystkim, to nie ma znaczenia. W wersji klasycznej wino chlebowe przygotowywano z żyta, ale odpowiednio aromat powstałego wina będzie się różnić od wybranego słodu.

Lepiej jest używać „wody z kranu” po kilku etapach oczyszczania (osadzania, filtrowania), a najłatwiejszym sposobem jest zakup gotowej wody destylowanej.

Technologia tworzenia półtonów obejmuje takie elementy, jak:

Słód i jego przygotowanie

Będziesz potrzebował suszonego słodu, najlepiej bardzo suchego. Ziarna powinny być bardzo małe, jeśli nie, możesz siekać, ale nie do mąki. Dla początkujących w tym wydaniu wina, gotowe, mielone w specjalistycznych sklepach, słód mielony.

Etap zacierania

Pod wpływem wysokiej temperatury i wody skrobia zawarta w słodzie jest rozkładana na cukier. Konieczne jest wlanie wody do pojemnika i zagotowanie go. Następnie schłodź wodę do 55-60 stopni i dodaj słód.

Dokładnie wymieszaj do stanu jednorodnej masy, rozgrzej do 65-70 stopni i ponownie wymieszaj. Nie pozwól, aby grudki pojawiały się na dole. Następnie przez 90 minut, pod ciasną pokrywką, utrzymuj tę temperaturę.

Działa to najlepiej na małym ogniu..

Etap fermentacji

Cukier ekstrahowany ze skrobi za pomocą drożdży jest przetwarzany na alkohol. Ochłodzić powstałą brzeczkę do 30 stopni i wlać ją do przygotowanego zbiornika fermentacyjnego. Dodaj odpowiednią ilość drożdży i włóż do ciemności o temperaturze nieprzekraczającej 25 stopni.

Fermentacja zajmie ci od tygodnia do dwóch, wszystko zależy od temperatury pokojowej, jakości słodu i drożdży. Raz dziennie musisz otworzyć zbiornik fermentacyjny i wymieszać zawartość czystymi rękami lub drewnianą łyżką.

Braga jest uważana za gotową do destylacji tylko w obecności jasnego odcienia i braku wrzenia w przedziale o gorzkim smaku.

Wstępna destylacja

Aby uzyskać maksymalną ilość surowego alkoholu, na małym ogniu destylujemy zacier, używamy sitka, aby żaden osad nie dostał się do zbiornika destylacyjnego i nie palił się podczas destylacji. Powstały surowiec będzie niejasny z lekko śmierdzącym ostrym zapachem..

Wtórna destylacja

Czyścimy surowy alkohol z mętnego koloru i ostrego zapachu. Dalsza destylacja zostanie podzielona na frakcje. „Głowa jest pierwsza” - pierwszą rzeczą, która pojawi się podczas destylacji, należy natychmiast zutylizować, ponieważ będzie zawierała maksymalnie szkodliwe substancje. „Ciało” jest produktem naszego wyboru. Dokonujemy selekcji, dopóki forteca nie spadnie poniżej 40 stopni.

Etap oczyszczenia

Wnosimy charakterystyczny aromat do wina chlebowego i łagodzimy smak. Typową metodą czyszczenia połowy baru jest czyszczenie węglem drzewnym lub chlebem z białkiem jaja.

Wykończenie fortecy na pół baru

Nie zapominaj, że prawdziwe pół-ziarno ma fortecę nie wyższą i nie niższą niż 38,5 stopnia.

Po przejściu przez wszystkie etapy napoju alkoholowego i osiągnięciu pożądanej mocy, pół-butelka jest butelkowana i umieszczana w chłodnym ciemnym miejscu na kilka dni.

Po czym można go bezpiecznie spożywać. Charakterystyczną cechą półtuszu będzie lekko wyczuwalny aromat surowców i wyrafinowany smak chleba.

Pół ziarna. Odrodzenie

Co przychodzi ci na myśl, gdy pytasz o rosyjski napój narodowy?

Wódka - oczywiście, że odpowiadasz. Ale jaką wódkę pili w czasach Iwana Groźnego, Piotra I, Dostojewskiego, Czechowa lub Puszkina? Ta rosyjska wódka była tak ceniona przez europejskich monarchów i znanych pisarzy?

Uwierz mi, nie miała ona nic wspólnego z tym, co wiesz dzisiaj. Rzeczywiście, wówczas kolumny destylacyjne nie zostały jeszcze wynalezione, a zatem nie można stosować czystego etylowego rektyfikowanego alkoholu, jak ma to miejsce obecnie.

Kolumnowa technologia destylacji alkoholu została wynaleziona w Europie Zachodniej dla przemysłu chemicznego i przybyła do Rosji znacznie później - w latach 70. i 80. XIX wieku.

I jeszcze później zaczęli pić czysty alkohol rozcieńczony wodą i nazwano go napojem - oficjalnym winem stołowym.

Absolutnie cała wódka na świecie, produkowana w latach 1895–2012, oparta jest na rektyfikowanym czystym alkoholu bez smaku i zapachu..

A wcześniej rosyjska wódka była destylatem zbożowym, podobnie jak whisky słodowa. I nazywało się PÓŁ.

Pół roku zakazano produkcji w Imperium Rosyjskim już w 1895 r., Kiedy wprowadzono państwowy monopol na produkcję alkoholu i wprowadzono wyłącznie rektyfikowany alkohol etylowy do produkcji wódki.

Wszystkie tradycyjne destylarnie z miedzianymi kostkami destylacyjnymi zostały zniszczone, alkohol został wyprodukowany przy użyciu nowoczesnej technologii w kolumnach destylacyjnych, a przepisy na destylaty szlachetnego ziarna i wino chlebowe zostały zapomniane.

Całą różnorodność smaków i aromatów prawdziwych rosyjskich napojów poświęcono interesom fiskalnym imperium.

Obecne rosyjskie ustawodawstwo nadal zabrania destylacji ziarna w kostkach miedzi na jego terytorium.

Z ziarna we współczesnej Rosji wolno produkować tylko ultra czysty 96% alkohol etylowy (bez smaku i aromatu surowca) do wódki, dlatego wykonujemy historyczny Polugar na terenie byłego imperium rosyjskiego w Polsce, gdzie odrestaurowaliśmy starą gorzelnię znajdującą się na terenie majątku ziemskiego w lesie, z dala od przemysłu, dróg i dużych miast.

Słowo Polugar od wieków oznaczało standard jakości przyjęty w Rosji (wtedy mówiono „życzliwość”) chleba. Przez cały czas, chociaż nie było liczników alkoholu, zawartość alkoholu była określana przez tak zwane „wyżarzanie”.

Badany produkt został zapalony w specjalnym „annealerze” i im mniej płynu pozostało w nim po spaleniu alkoholu, tym wyższa była początkowa wytrzymałość. Oficjalny standard przewidywał, że początkowa objętość spłonęła na pół.

Wino częściowo wypalone z chleba nazywane było pół-winem lub w skrócie „pół-winem”.

W „Karcie na zbiórkę do picia” z 1817 r. Procedurę wyżarzania opisano w następujący sposób: - „dwa równe kieliszki wina wlewa się do annealera, który jest prostym rondlem, i zapala się; po zakończeniu spalania pozostałą część wlewa się do jednej ze szklanek, a jeśli wino jest naprawdę w połowie ugotowane, wówczas reszta powinna wypełnić tę butelkę ”.

Jeśli jest więcej pozostałości i nie mieści się w „butelce”, mamy do czynienia z „niedopaleniem”, czyli z brakiem alkoholu. Konieczne jest wzmocnienie wina poprzez dodanie mocnego alkoholu lub destylacja go ponownie. Jeśli reszta jest mniejsza niż połowa, to mamy „dym”, wino jest zbyt mocne i należy je rozcieńczyć wodą do fortecy o wartości pół bara.

Metoda ta została po raz pierwszy opisana jako oficjalna w dekrecie Piotra I w 1698 r., A następnie kilkakrotnie została potwierdzona dekretami królewskimi.

W połowie XIX wieku Mikołaj I swoim dekretem (1842 r.) Definiuje pojęcie pół-wina - „Pół-wino musi być uzasadnioną życzliwością, która jest określona tak, aby próbka onago wlana do wypraski markowego wypaliła się na pół po wyżarzeniu”.

Kiedy pojawiły się liczniki alkoholu, okazało się, że jego siła wynosiła 38,5%. Napój był dopuszczony do sprzedaży tylko wtedy, gdy miał fortecę Polugara. Nawiasem mówiąc, 40% nam znana jest tylko zaokrągloną fortecą tej samej Polugary. Konwencjonalna wiedza, że ​​ten stosunek alkoholu i wody pochodzi od D.I. Mendelejew to piękna, ale legenda.

W rzeczywistości w 1863 r. Rosja przeszła na system akcyzy, w którym płatności zależą od siły napoju. I bardzo niewygodne było dla urzędników zajmowanie się fortecą standardowego Polugaru. Aby ułatwić urzędnikom obliczanie akcyzy z inicjatywy Ministra Finansów M.Kh..

Reiterna w 1866 r. Jako standard wprowadzono wygodniejszą fortecę w wysokości 40%.

Klasyka literatury rosyjskiej pisała o Polugar:

Iwan Kryłow, bajka „Dwóch mężczyzn”, 1825 r.

„I też muszę przyznać, że wypiłem pół kubka z przyjaciółmi”

Wissarion Belinsky, Petersburg i Moskwa, 1844.

„Jednak mieszkańcy Petersburga różnią się nieco od Moskwy: oprócz pół filiżanki i herbaty uwielbia kawę i cygara”.

Czy kiedykolwiek próbowałeś napojów alkoholowych o naturalnym smaku i aromacie chleba żytniego? Half-bar prywatnej destylarni Rodionova z synami to współczesny, odrestaurowany przy użyciu wszystkich tradycyjnych technologii i przepisów z XVIII i XIX wieku, legendarne rosyjskie wino chlebowe - historyczna rosyjska wódka.

Nie był produkowany przez ostatnie sto i dziwne lata, ma moc 38,5%, pachnie chlebem żytnim i ma miękki, przyjemny i wyrafinowany smak..

Dzięki przepisom z książek z XVIII wieku znalezionym przez słynnego historyka rosyjskiej wódki, naukowca i pisarza Borysa Rodionowa, masz okazję wypić drinka rosyjskiej szlachty, która została wypita w Rosji 250 lat temu.

Utracony symbol tradycyjnej rosyjskiej gastronomii powraca po raz pierwszy dzięki staraniom ludzi, którzy pasjonują się ideą odzyskania dawnej świetności tradycyjnych rosyjskich destylatów, których rozkwit przypadł na epokę szlacheckiej posiadłości XVIII wieku.

Pół smakosza smakuje jak żaden inny napój alkoholowy już dostępny. Wszyscy, którzy go wypróbowali, podziwiają jego naturalny smak i aromat chleba i nie mogą znaleźć porównania z żadnym znanym napojem alkoholowym na świecie..

Polugar nie jest nowoczesną wódką, to kolejna, bardziej starożytna kategoria tradycyjnych alkoholi produkowanych w Rosji od XVII do końca XIX wieku, kiedy produkowano cały mocny alkohol z ziarna, ponieważ szkocka whisky single malt jest obecnie produkowana w destylacji miedzi.

Do destylacji w tradycyjnych kostkach destylacyjnych z miedzi (alambikah) odtworzonych według starych rysunków używamy tylko wybranych żyta z gospodarstw, naturalnej wody i tradycyjnych technologii do przygotowania zacieru.

Nasz Polugar jest kompletną rekonstrukcją smaku napoju z XVIII wieku, kiedy zamiast długiego starzenia się w dębowych beczkach zamożni arystokraci i właściciele domów stosowali bardziej progresywne oczyszczanie z naturalnym białkiem jaja, co starannie zachowało smak surowca - smacznego i pachnącego żyta.

Teraz masz okazję cieszyć się smakiem naturalnego chleba tradycyjnego rosyjskiego napoju alkoholowego - Polugar.

Wino chlebowe i napoje na jego bazie można łatwo odróżnić od podróbek. Niedawno zaczęły pojawiać się drinki, odwołując się do historycznej koncepcji XVIII wieku. Jeśli spotkasz drinka przygotowanego w tradycji ery Katarzyny lub podającego się za rodowitego Rosjanina, zrób tak, jak postępowali nasi przodkowie.

Wytrzyj kilka kropel napoju do sucha w dłoniach. Prawdziwy rosyjski napój wykonany zgodnie z technologią XVII-XIX wieku (destylowany w miedzianej kostce destylacyjnej) z pewnością nada dłoniom zapach świeżego pachnącego chleba. Nawet jeśli napój ten jest nasycony różnymi smakami.

Możesz to łatwo sprawdzić na Polugar. Jeśli nie ma zapachu chleba, zostałeś oszukany. W najlepszym przypadku rektyfikowany alkohol nalegano na dodatki, a następnie destylowano w kostce destylacyjnej, być może w miedzi.

Odbywa się to na przykład w przypadku nowoczesnego dżinu, ale na szczęście technologia ta nie ma nic wspólnego z rosyjskimi tradycjami ....

Polugar - wódka, którą straciliśmy?

Co to jest pół-kucharz?

Polugar to współczesny, odrestaurowany przy użyciu wszystkich tradycyjnych technologii i przepisów XVIII i XIX wieku, legendarny rosyjski chleb chlebowy. Nie był produkowany przez ostatnie 120 lat i ma moc 38,5%, pachnie chlebem żytnim i ma łagodny, przyjemny smak..

Pół ziarna. Przepis na gotowanie

Do produkcji Polugaru stosuje się selektywne gruboziarniste żyto i naturalną wodę, które nie zostały całkowicie oczyszczone. Gotowany zacier poddaje się trzykrotnej destylacji w miedzianych kostkach destylacyjnych (alambikas), przywróconych zgodnie z rysunkami z XIX wieku, po czym destylat oczyszcza się świeżym białkiem jaja i naturalnym węglem brzozowym.

Pół bara ma historyczną moc napoju 38,5%, przezroczystą. Nie musi być chłodzony przed użyciem jako wódka, nawet w temperaturze pokojowej jest bardzo miękko pijany, ma bogatą oleistą konsystencję i ma szlachetny smak i aromat chleba.

Firma „Russian Vinokur” produkuje cztery rodzaje Polugar: Żyto Polugar, Słód Polugar, Polugar №1 Żyto i pszenica oraz Polugar №2 Czosnek i pieprz.

Polugar to współczesny, odrestaurowany przy użyciu wszystkich tradycyjnych technologii i przepisów XVIII i XIX wieku, rosyjski chleb chlebowy. Semigar to wódka lub bimber?

Słód Semigar (38,5% siły, objętość połowy skorupy 0,615 L) - cena 143 USD.

Pół żyta (38,5% siły, objętość połowy skorupy 0,615 l) - cena 41 USD.

Żyto i pszenica Polugar 1 (wytrzymałość 38,5%, objętość 0,5 l) - cena 41 USD.

Czosnek i pieprz Polugar 2 (38,5% mocy, objętość 0,5 l) - cena 41 USD.

Sivuha - (o sile 41,7%, objętość 0,7 l) - cena 99 USD.

Krivach - (o sile 61%, objętość 0,7 l) - cena 97 USD.

Gdzie kupić pół-bar?

Pół-posiłek można kupić w sklepach w Moskwie, Petersburgu, Kaliningradzie i Kazaniu. A także w takich miastach Rosji: Soczi, Nowosybirsk, Jekaterynburg, Krasnodar, Woroneż, Tiumeń, Surgut, Włodzimierz, Tuła, Ufa, Magnitogorsk, Jarosław, Briańsk, Czelabińsk, Archangielsk, Władywostok, Wołgograd, Niżniewartowsk Nowogród, Niżniegorod.

Na Ukrainie pół ziarna można kupić w sieci sklepów Furshet.

Pół żyta

Do przygotowania żyta Semigar stosuje się nie tylko wybrane żyto, ale także około 30% słodu żytniego. Po potrójnej destylacji destylat jest filtrowany przez naturalne białko jaja i węgiel brzozowy. Semigar żytni jest przezroczysty, ma oleistą konsystencję, jasny aromat chleba i ciepły, miękki smak chleba żytniego. Ma złożony posmak chleba żytniego.

Słód Semigar

Do produkcji słodu Semigar używa się tylko wybranego słodu żytniego. Sam proces odbywa się zgodnie z tradycyjną „szlachetną” technologią pod osobistą kontrolą Borysa Rodionowa.

Semigar słodowy - najbardziej wyrafinowany i idealny mocny napój alkoholowy wytwarzany przez historyczną rosyjską technologię.

Ma kremową konsystencję, przezroczysty kolor, aromat chleba i słodu, intensywny smak chleba żytniego i długi posmak świeżo upieczonego chleba z masłem, miodem i domowymi wypiekami.

Polugar 1 Żyto i pszenica oraz Polugar 2 czosnek i pieprz

Żytnia i pszenica Polugar nr 1 Czosnek i pieprz Polugar nr 2 są wytwarzane z wybranego żyta i pszenicy. Powstały zacier poddaje się trzykrotnej destylacji w miedzianej kostce. Destylat jest dokładnie czyszczony naturalnym węglem brzozowym..

W przypadku Polugara nr 2 czosnek i pieprz uzyskane z destylatu nalegają na czosnek i pieprz, tak jak to miało miejsce w XIX wieku. Dzięki tej technologii naturalne olejki eteryczne z czosnku i pieprzu delikatnie przechodzą do destylatu zbożowego, zachowując oryginalny aromat czosnku i płonący smak.

Ten napój dobrze komponuje się z tradycyjną kuchnią rosyjską i ukraińską..

W bagażu firmy „Russian Vinokur” znajdują się jeszcze dwa unikalne produkty: Krivach i Sivuha.

Krivach - Nowy potężny symbol dumy narodowej. Jest to mocny, smaczny destylat żytni. Podobnie jak słód Semigar Krivach jest wytwarzany tylko z wybranego słodu żytniego. Jest przeznaczony dla osób przyzwyczajonych do destylatów o zwiększonej sile..

Pomimo faktu, że Krivach ma fortecę 61%, napój ten jest bardzo łatwy do picia. Kilka sekund - i promienie ciepła zaczynają rozpraszać się z żołądka z żołądka. Stopniowo w bukiecie pojawia się skórka gorącego brązowego chleba..

W bardzo schłodzonym Krivach jest świeży i lekki aromat z nutami czerwonego jabłka, żółtej śliwki, ziołowych łąk i mokrego krzemu.

Krivach ma nie tylko niepowtarzalny smak, ale także butelkę. Butelka o zakrzywionym kształcie została specjalnie dla niego opracowana. Aby sprawdzić jakość surowca, nanieś kilka kropli Krivach na dłoń i ostrożnie pocieraj. Wdychając aromat emanujący z rąk, poczujesz świeżość pieczonego chleba żytniego.

Sivuha - To historyczna wódka przygotowana starą metodą z wybranego słodu żytniego przez destylację w sześcianie miedzi. Ma aromat i smak chleba żytniego. W Sivuha wybrano nietypowy kształt butelki, przypominający bochenek czarnego chleba, który jest produkowany we francuskiej fabryce szkła.

Ludzie, którzy uczestniczyli w degustacjach półsmacznych, zalecają picie bardzo małych łyków, aby jak najlepiej spróbować, i picie pół wina z bardzo małych kieliszków. Jest długie zakończenie. Smakosz został nazwany przez smakoszy jako „Idealny napój, jeśli pijesz na lunch lub kolację”.

Polugar - co wykorzystać jako surowiec?

Polugar to destylat zbożowy podobny do whisky słodowej o zawartości alkoholu 38,5..

Zanim w 1895 roku zaczęli produkować wódkę na bazie czystego, rektyfikowanego, bezwonnego i bez smaku alkoholu, wyprodukowano Polugar. Jednak pół-ziarno z wódką nie ma nic wspólnego..

Semigar to napój o smaku i aromacie chleba żytniego. Nie był produkowany od 1895 do 2012 roku.

Dzięki destylarni Synów Rodionowa, a zwłaszcza Borisowi Rodionowowi, który przywrócił produkcję Polugara zgodnie z przepisami z XVII-wiecznych książek, które znalazł, teraz znów możemy cieszyć się tym niesamowitym napojem, który został spożyty w Rosji ponad 250 lat temu.

Półprodukcja

Wybrane żyto rolnicze, jęczmień lub pszenica i naturalna woda są wykorzystywane jako surowce do destylacji..

Destylację półtabaradową przeprowadza się w tradycyjnych kostkach miedzianych (alambikah), napój poddaje się podwójnej lub potrójnej destylacji.

Jest czyszczony węglem brzozowym, chlebem lub naturalnym białkiem jaja, w zależności od rodzaju połowy.

Half-story

Pierwsze wzmianki o rosyjskich gorzelniach produkujących destylaty zbożowe można znaleźć w książce Gordona w 1697 roku. Oznacza to, że początek historii półksiężyca można uznać za koniec XVII wieku..

W 1895 r. Państwo wprowadziło monopol na masową produkcję napojów alkoholowych, dzięki czemu dokonano przejścia wyłącznie na rektyfikowany alkohol etylowy w celu produkcji wódki. Wszystkie gorzelnie z lokalnymi kostkami destylacyjnymi zostały zniszczone, a alkohol zaczął być produkowany przy użyciu nowoczesnych technologii. W rezultacie utrata przepisów na destylaty zbożowe i wino chlebowe.

Do chwili obecnej produkcja destylatów zbożowych w kostkach miedzi na ich terytorium jest w Rosji zabroniona do dnia dzisiejszego. Z ziarna wolno uzyskiwać jedynie ultra czysty 96% alkohol etylowy na wódkę. Z tego powodu historyczny Polugar jest obecnie produkowany w Polsce, gdzie Rodionovs odrestaurował starą gorzelnię z dala od dużych miast.

W czasach, gdy nie było liczników alkoholu, zawartość alkoholu w napoju mierzono metodą „wyżarzania”.

Niezbędny produkt podpalono w specjalnym pojemniku, a im mniej płynu pozostało ze spalania alkoholu, tym wyższa jest pierwotna wytrzymałość.

Był oficjalny standard, który określał, że oryginalny tom wypala dokładnie połowę. Jest to (częściowo spalone) wino chlebowe zwane pół-winem lub pół-winem.

Proces wyżarzania obejmuje następujące etapy: w pojemniku podobnym do objętości wlano do niego dwie kolby wina i podpalono je - jak tylko ustanie spalanie, pozostałą część cieczy wlano do jednej z kolb. Tak więc, jeśli to wino płonęło do połowy, to pozostała część spalania powinna całkowicie wypełnić tę butelkę. Jeśli pozostała ilość jest mniejsza niż objętość butelki, wino nazywano „dymem”, a jeśli więcej - „podpaleniem”.

Po raz pierwszy taką metodę opisano w 1698 r. W dekrecie Piotra I, a następnie wielokrotnie potwierdzono w dekretach królewskich. W momencie pojawienia się liczników alkoholu okazało się, że siła półbatu wynosi 38,5%. I pozwolili sprzedać napój, tylko jeśli miał fortecę Polugara.

Zwykła forteca w wysokości 40% jest dla nas tylko zaokrągloną fortecą o pół bara. W 1863 r. Rosja wprowadziła system akcyzy, w którym płatności zależały od siły napoju. Urzędnicy nie byli w stanie płacić akcyzy fortecą o wartości pół bara, a także w celu ułatwienia obliczeń M.Kh. Reiter w 1866 r. Zaproponował zaokrąglenie twierdzy do 40% i ta propozycja została zaakceptowana..