Wino chlebowe (pół ziarna) - gotowanie krok po kroku w domu

Wino Chlebowe (Semigar)

Co to jest Polugar, nie wszyscy wiedzą - niektórzy uważają to za wódkę, ale tak naprawdę to żyto, pszenica lub napój jęczmienny, który jest najczęściej nazywany winem chlebowym.

zdjęcie 1

W tym artykule opisano więcej o tym destylacie słodowym, krok po kroku opisano przepis na jego przygotowanie w domu..

Utalentowany marketing może wzbudzić zainteresowanie opinii publicznej, zarówno nowymi produktami, jak i tradycyjnymi, ale niezasłużenie zapomnianymi. Dokładnie tak się stało z mocnymi napojami alkoholowymi, teraz znanymi pod wspólną nazwą - Połowa.

zdjęcie 2

Opisuje sposób, w jaki w dawnych czasach mierzono najważniejszą cechę mikstury chmielowej:

  • Nasi zaradni przodkowie wlali płyn zawierający alkohol do pojemnika i podpalili.
  • Jeśli połowa pozostała, produkt otrzymał tytuł - połowa.
  • Z wynalazkiem licznik alkoholu stwierdzono, że jego siła odpowiada 38,5 - 40 stopni.

Pomoc! Napój nie jest wódką ani nalewką, ale inną kategorią alkoholu.

Gorzelnie tego czasu produkowały głównie wina chlebowe, dlatego nazwa Polugar kojarzy się z napojami alkoholowymi wytwarzanymi na bazie zacieru zbożowego. Aby nadać szczególny smak, zastosowano słód wyprodukowany z kiełkującego jęczmienia., pszenica, owies i żyto.

Materiały roślinne były stosowane w czystej postaci lub mieszane w różnych proporcjach. Lwia część mieszanki tradycyjnie zajmowana była przez żyto. Dzięki temu mistrzowie mogli otrzymywać miękkie, rozgrzewające napoje z dominującymi nutami słodowymi na podniebieniu..

Obejrzyj film, w którym koneser napojów alkoholowych mówi, jaki to rodzaj napoju:

Właściciele współczesnych gorzelników mają dziś okazję ugotować w domu pół tony..

Tradycyjny domowy przepis

Wytwarzanie tego destylatu można podzielić na kilka głównych etapów..

Jak zrobić słód?

Oferty handlu gotowego słodu w całości i w postaci rozdrobnionej. Ale wielu entuzjastów destylarni woli gotować samodzielnie..

zdjęcie 3

W dawnych czasach podstawą było ziarno zbóż, które rosło na danym obszarze. Dlatego możesz wziąć dowolne nieprzetworzone ziarno, w czystej postaci, lub użyć kilku odmian roślin zbożowych.

Jest ważne! Każdy składnik przyszłej mieszaniny jest przetwarzany osobno..

Gotowanie:

  1. Dokładnie spłucz zboża bieżącą zimną wodą. Usuń wyskakujące ziarna.
  2. Zdezynfekować słabym roztworem manganu. Jest to konieczne, aby zniszczyć mikroflorę żyjącą na powierzchni ziarna, co zrujnuje przyszły zacier. Moczyć przez 8 godzin.
  3. Całkowicie spuść wodę i ułóż surowce do kiełkowania. W tym celu używaj plastikowych skrzynek z owocami pokrytych miękką bawełnianą szmatką..
  4. Zwilżyć i wymieszać ziarno dwa razy dziennie.
  5. Kiełkować przez około trzy dni. Rozmiar kiełków nie powinien przekraczać długości ziarna.
  6. Posyp cienką warstwą i osusz.
  7. Szlifuj w dowolny sposób.

Słód można zmielić na przykład za pomocą maszynki do mięsa.

zdjęcie 4

Zatłoczenie

Następnie musisz zrobić zacier:

  • Wlej wodę w ilości przekraczającej trzykrotność masy słodu do pojemnika zacierającego.
  • Podgrzej wodę do 38 stopni, dodaj surowce roślinne i dokładnie wymieszaj.
  • Kontynuuj rampowanie do 66 stopni.
  • Wytrzymaj tę mieszaninę przez 60 minut. Jest to główna przerwa temperaturowa, podczas której skrobia zawarta w ziarnie zamienia się w cukier pod działaniem enzymów.
  • Podgrzać zacier do 78 stopni i odstawić na około trzy minuty. Zmniejsza to lepkość produktu i może być filtrowane.
  • Gotuj powstałą gęstą ciecz przez godzinę. Jest to konieczne do sterylizacji i usuwania związków siarki..
  • Szybko ostudzić roztwór do 25 stopni.

Jest ważne! Przeprowadzić test scukrzania: wlać jod w niewielkiej ilości uzyskanej brzeczki. Jeśli nie zmieni koloru na niebieski, cała skrobia zbożowa zamieniła się w cukier.

Oto biały schemat przygotowania zacieru. Był używany przez gorzelników z XVI wieku.

zdjęcie 5

Pierwsze zacier

W tym momencie do zacieru dodaje się drożdże. Można kupić profesjonalne kultury wina lub wużywaj suchych lub mokrych alkoholowych drożdży piekarskich. Na ich opakowaniach należy zaznaczyć „do przygotowywania napojów”.

W czasach starożytnych używali zwykłego ciasta chlebowego do fermentacji, więc miłośnicy tradycji używają szczepów używanych do pieczenia.

Wymagana ilość drożdży prasowanych alkoholem zależy od zawartości skrobi w surowcach..

Procent skrobi w zbożach wykorzystanych do produkcji połowy

  • Pszenica 65–75;
  • Żyto 57–66;
  • Jęczmień 58–67;
  • Owies 41-50.

Pomnóż zawartość skrobi w paszy przez wagę użytych ziaren. Na otrzymany 1 kilogram pójdzie 100 gramów drożdży.

zdjęcie 6

Gotowanie zacieru:

  1. Rozpuścić drożdże w niewielkiej ilości lekko ciepłej wody i wlać do schłodzonej brzeczki.
  2. Zamknij szczelnie pojemnik fermentacyjny i zainstaluj uszczelkę wodną.
  3. Utrzymuj temperaturę pokojową + 20-22 stopni.
  4. Fermentacja przez 4-6 dni.
  5. Umieść pojemnik z bragą w chłodnym ciemnym miejscu, aby uzyskać wyjaśnienie na 12 godzin.

Sfermentowana ciecz powinna mieć przyjemny, świeży zapach..

zdjęcie 7

Surowy alkohol

Gotowanie:

  1. Ostrożnie osusz surowiec bez podnoszenia osadu.
  2. Destyluj jak najszybciej w destylatorze, odcinając co najmniej 3% frakcji głowicy i frakcji przejściowych.
  3. Ukończ proces, gdy siła strumienia spadnie poniżej 5%.
  4. Rozcieńczyć powstały alkohol do siły 30%.

Destylacja frakcyjna

Celem tego etapu jest oddzielenie ciała, a raczej serca destylatu, od głów i ogonów.

Zawierają niepożądane zanieczyszczenia, które zakłócają prawdziwy smak i aromat wina chlebowego. Tutaj zasada „mniej znaczy więcej znaczy lepiej”.

  • Użyj kalkulatorów ukierunkowanych, aby określić szacunkową objętość produktu końcowego. Odcięte głowy będą stanowiły co najmniej 10% tego wskaźnika.
  • Skoncentruj się nie tylko na liczbach, ale także na wskaźnikach organoleptycznych. Kropla alkoholu wcierana między dłonie nadaje im aromat świeżego chleba.
  • Wybierz tylko taki destylat do „ciała”. Zmiana zapachu sugeruje, że nadszedł czas na oddzielenie frakcji ogona.

Zawartość alkoholu w powstałej cieczy wynosi 87–93%.

zdjęcie 8

Rozcieńczyć wodą, aby uzyskać tradycyjne wino chlebowe o sile 38,8 stopni.

Jest ważne! Ochłodzić obie ciecze do 10 stopni, aby uniknąć reakcji chemicznej z powstawaniem produktów ubocznych.

Czyszczenie

Fani wina chlebowego nie zgodzili się co do jego konieczności.

Przeciwnicy oczyszczania twierdzą, że dobrze wykonany destylat nie zawiera dużej ilości szkodliwych zanieczyszczeń. Nie przeprowadzają tego procesu, chcąc zachować maksymalną liczbę substancji aromatycznych.

Zwolennicy przytaczają fakt, że stare książki wspominają o osadzaniu destylatu w beczkach węgiel drzewny. Do czyszczenia używają sprawdzonych - mleko, białko jaja lub węgiel.

zdjęcie 9

Technologia jest prosta: substancja adsorbująca przeszkadza napojowi, osiada w ciągu dnia i łączy się z utworzonym osadem.

Pomoc! Używaj tylko węgla drzewnego. Farmaceutyczne tabletki z węglem aktywnym nie są odpowiednie dla tego procesu.

Reszta napoju słodowego

Otrzymany klarowny napój o przyjemnym aromacie słodowym wlewa się do szklanego naczynia i „odpoczywaj” przez dwa tygodnie.

Miękkość i wytrzymałość produktu rośnie wraz ze wzrostem trwałości. Starzenie w drewnianych beczkach nie zawsze przynosi korzyści destylatowi, ponieważ charakterystyczny zapach drewna zakłóca delikatny smak chleba.

Wideo

Rozbudzenie zainteresowania Polugarem jest odrodzeniem najlepszych tradycji narodowej uczty. Fani duchów, opanowujący technologię swoich przodków, nie dążą do odurzenia, ale do nowych wrażeń aromatu i smaku wina zbożowego.

Obejrzyj film pokazujący, jak zrobić ten destylat w domu:

Jak spożywać wino chlebowe?

Tradycje picia Polugara były ściśle związane ze stylem życia jego wielbicieli:

  • Zwykli ludzie otrzymywali mniej wyrafinowane formy destylatu zbożowego.
  • Szlachta spożywała wina chlebowe o złożonym składzie. W gorzelniach domowych robili napoje z czosnkiem, chrzanem, jagodami jałowca i świeżą wiśnią..

Starożytne książki sprzed dwustu lat zawierają szczegółowe przepisy i techniki wytwarzania dla różnych półkul. Nowoczesne media dają im nieograniczony dostęp.

Pomimo różnorodności odmian, ogólne zasady ich stosowania pozostają.

Polugar - napój na ucztę. Pili gęste pierwsze i drugie dania kuchni rosyjskiej. Aby uzyskać prawdziwą kulinarną przyjemność, do różnych rodzajów potraw wykorzystano destylaty z różnych zbóż..

zdjęcie 10

Wybór napoju można porównać z wyborem kromki chleba spożywanego z jedzeniem.

  1. Na przykład, pół żyta dotyczy kwaśnej kapusty, pieczonego prosiaka lub kulebyak.
  2. I bardziej miękki - pszenica, nadaje się do wiosennych zup ze świeżych warzyw lub duszonych w mięsie.
  3. Szaszłyki lub dziczyzna są dobre do wina na bazie chleba słód jęczmienny.

Pół posiłku nie należy schładzać przed podaniem. Nuty chlebowe i rozgrzewający posmak słodowy brzmią jaśniej w napoju o temperaturze pokojowej.

W tradycji używania tego rosyjskiego destylatu narodowego szczególne miejsce zajmuje rozmiar i wygląd użytych naczyń.

  • Zestaw dekanterowy do mocnych napojów alkoholowych i małych gofrów, aby uzupełnić przyjemność z uczty.
  • Zbiorniki do rozlania Pół żółci nie powinno przekraczać objętości 25 mililitrów.
  • W dawnych czasach do tego napoju używano much, w których umieszczono jedynie 15 ml mikstury chmielowej.

Nagrodą za nowoczesną destylarnię, która sprawiła, że ​​Polugar będzie okazja do spróbowania napoju, który nasi przodkowie uwielbiali i cieszyli go goście z zagranicy.

Menu