Historia wódki: kto ją wynalazł i kiedy pojawił się standard

Prawdopodobnie wszyscy wiedzą, czym jest wódka, ale historia jej pojawienia się w Europie Wschodniej i późniejsza ewolucja do postaci, w której jest znana, bardziej przypomina zbiór mitów i legend niż rzetelne fakty historyczne..

O tym, kto i kiedy wymyślił wódkę, istnieje wiele wersji, z których jedna jest najczęstsza, że ​​podobno jest to dzieło D.I. Mendelejewa, ale tak nie jest, i aby obalić tę teorię, istnieje wiele istotnych faktów historycznych, ale więcej o tym więcej szczegółów dalej.

Możliwym powodem stworzenia „wina chlebowego” była wizyta ambasady genueńskiej w 1386 r. Wraz z nimi Włosi przynieśli bardzo wysokiej jakości mocny napój o nazwie „Aqua Vitae”, co dosłownie tłumaczy się jako „woda życia”.

Pod względem właściwości organoleptycznych znacznie przewyższał którykolwiek z dostępnych wówczas napojów alkoholowych, takich jak zacier, —Kwiaty - lub piwo, co było związane z jego otrzymaniem przez otwartą w tym czasie we Włoszech pełną destylację.

Jeśli mówimy o tym, kiedy wódka po raz pierwszy pojawiła się na ziemi jako roztwór wodno-alkoholowy otrzymany przez destylację, to Arabowie wytwarzali już taki produkt w VII-VIII wieku, ale do celów leczniczych, a nie do codziennego użytku, co jest zabronione przez Koran.

Pochodzenie

Istnieje kilka wersji, z których każda ma swoje argumenty i fakty na poparcie, główne z nich to wersje Pokhlebkin i Pidzhakov.

Wersja Pokhlebkina

Według jego obliczeń, opartych głównie na wskaźnikach pośrednich, destylacja zawodowa i produkcja wódki pojawiła się między 1440 a 1470 rokiem, a jego najnowsza data to 1478. Ponieważ głównym dowodem na rozpoczęcie masowej produkcji alkoholu, a mianowicie masowego, zdaniem Pokhlebkina, powinno być kryterium pojawienia się branży, możemy rozważyć wprowadzenie szczególnego opodatkowania i początek monopolu państwowego na tego rodzaju alkohol zarówno w państwie, jak i w handlu zagranicznym. Tak więc w 1474 r. Wprowadzono zakaz importu i handlu „alkoholem chlebowym” dla niemieckich kupców, co znajduje odzwierciedlenie w kronikach pskowskich.

Wersja Pidzhakova

Jego zdaniem szacunki Pokhlebkina są zbyt optymistyczne i nie mają bezpośredniego potwierdzenia w annałach. Tak więc Pidzhakov dochodzi do wniosku, że w XV wieku nie przeprowadzono destylacji ani na terytorium królestwa Moskwy, ani na terytorium sąsiedniego księstwa litewskiego.

Jednocześnie interpretuje występujące słowo „trawić” jako odnoszące się do piwa, a tylko jedyną wzmiankę o „stworzonym winie” w jednym z niemainstreamowych dokumentów historycznych można uznać za odniesienie do wódki, to znaczy, że nie było masowej destylacji, być może była eksperymentalna pojedyncza produkcja.

Pierwszym wiarygodnym źródłem wskazującym, że napój alkoholowy był produkowany w dużych ilościach, jego zdaniem, jest „Traktat o dwóch sarmatach” Matvey`a Mikhovsky`ego z 1517 roku. Mówi, że mieszkańcy Moskwy „z owsa… robią płonący płyn lub alkohol i piją, by uciec… przed zimnem”. Późniejsza wzmianka z 1525 r. Wskazuje, że „w Moskwie ... piją piwo i wódkę, co widzimy wśród Niemców i Polaków”.

Pojawienie się standardu 40 stopni

W okresie poprzedzającym pojawienie się alkoholometrów w Imperium Rosyjskim siłę „alkoholu chlebowego” mierzono za pomocą procedury wyżarzania. Jeśli do połowy wypaliło się podczas podpalenia płynu, taki napój nazywał się „półpaleniem”. Jej forteca odpowiadało 38% i był standardem produkcji, to stąd, a nie z niektórych badań, pojawiła się „legendarna” norma roztworu wodno-alkoholowego.

W 1817 r. Zalecono moc napoju „o pół bara”, aw 1843 r., Kiedy uchwalono odpowiednie prawo, stał się on oficjalnym standardem, ale z niewielką zmianą zaokrąglono go do 40%. Po pierwsze, w produkcji o wiele łatwiej jest mieszać frakcje wagowe od 4 do 6, a nie od 38 do 62, a biorąc pod uwagę fakt, że nałożono surowe kary za łamanie norm, było to również bezpieczniejsze dla producentów.

Po drugie, podatek akcyzowy pobierany był z każdego stopnia i znacznie wygodniej jest obliczać liczby okrągłe, o które wystąpił Skarb Państwa. Ponadto 2% podaży stanowiło gwarancję, że po skurczeniu, wycieku lub lekkim rozcieńczeniu konsument nadal otrzyma napój o mocy „półstałej”.

Pojawienie się nowoczesnych receptur i technologii produkcji

Wraz z początkiem rewolucji technicznej w drugiej połowie XIX wieku pojawiła się potrzeba i okazja do produkcji alkoholu w dużych ilościach. Przede wszystkim potrzebował go przemysł chemiczny, perfumy i medycyna. W tym celu opracowano „kolumny rektyfikacyjne”, które dały nie tylko dużo, ale także lepiej, uzyskany alkohol miał 96% i wysoki stopień oczyszczenia. W Imperium Rosyjskim taki sprzęt pojawił się w latach 60. XIX wieku, podczas gdy większość rektyfikacji została wywieziona..

W tym samym czasie przemysł gorzelni rozpoczął produkcję „wina stołowego”, które było rektyfikowanym rozwiązaniem w wodzie i faktycznie było prototypem nowoczesnego mocnego napoju. Jeśli zapytasz, kto wynalazł wódkę z punktu widzenia nowoczesnego składu, to był to komitet techniczny pod przewodnictwem M. G. Kucherova i V. V. Verigo, który opracował zarówno recepturę, jak i technologię produkcji, która pozostaje standardem do dziś, a następnie napój otrzymał nazwę „wino zamkowe”.

W 1914 r. Wybuchła wojna, a wraz z nią prohibicja, która trwała nawet po dojściu do władzy komunistów do 1924 r. W 1936 r. Już w ZSRR zatwierdzono standard roztworu wody i alkoholu, który był zasadniczo identyczny z działaniami Kucherova i Verigo, a napój ostatecznie nazwano wódką, a to, co w czasach cesarskich nazwano „wódką”, zostało przemianowane na „produkty wódki”.

Wódka i Mendelejew: prawda i mity

W jakiej formie nie krążą mity, że Mendelejew wynalazł wódkę 40 stopni, na przykład słynna marka „Rosyjski standard„Umieść na etykiecie napis, że przepis na napój jest zgodny ze standardem z 1894 r., W którym rzekomo Dmitrij Iwanowicz był szefem komisji carskiej, która opracowała i zatwierdziła tę normę. „Rzeczywistą” podstawą takich opowiadań jest praca wielkiego naukowca, zatytułowana „O połączeniu alkoholu z wodą”.

W związku z tym jest uważany za ojca rosyjskiej wódki, chociaż w 1843 r. 40-stopniowy standard ustalono w Imperium Rosyjskim, gdy Mendelejew miał zaledwie dziewięć lat. Jego rozprawa zawiera informacje głównie o wodnych roztworach alkoholu o temperaturze 70 stopni lub więcej, co ważniejsze, w ogóle nie przeprowadzono żadnych eksperymentów na temat wpływu alkoholu na organizm, jego właściwości organoleptycznych lub idealnej formuły roztworu alkoholu do spożycia wewnętrznego.

Z natury praca naukowca jest bardziej odpowiednia dla metryk niż dla jakiejkolwiek innej dziedziny wiedzy. W momencie wprowadzenia normy 40 stopni Dmitrij Iwanowicz studiował w gimnazjum, co uniemożliwia mu udział w podejmowaniu tak historycznie znaczącej decyzji. Jeśli chodzi o wspomnianą komisję ds. Wódki z 1894 r., Została ona utworzona, ale w 1895 r. Pod kierunkiem S. Yu. Witte.

W tym samym czasie uczestniczył w nim sam Mendelejew, ale nie jako stały członek na spotkaniach, ale na samym końcu jako mówca, ale na akcyzie, a nie na składzie napoju.

Zamiast posłowie

Jak w przypadku każdego delikatnego tematu, historia pojawienia się wódki jest owiana wieloma mitami i legendami, nie wynika to z czyjejś złej woli, która chce wprowadzać w błąd, ale ze względu na upiększenie, które jest typowe dla wielu z nas.

Często w rzeczywistości sytuacja jest bardziej pragmatyczna i mierzona niż w opowieściach o cudownych spostrzeżeniach lub nagłych odkryciach, które zamieniają historię w serię nudnych i przeważnie kupieckich dowodów.