Port: co to jest, jak pić + przepis w domu

Co to jest port?

Historia powstania tego napoju rozpoczęła się w 1688 r., Kiedy Francja, niezadowolona ze zmian w brytyjskiej polityce wewnętrznej, nałożyła embargo na import brytyjskich towarów. W odpowiedzi władze mglistej Albionu niechętnie zostały zmuszone do zakazu importu francuskich win do kraju. Kiedy ta wojna handlowa przekształciła się w serię konfliktów zbrojnych, kochający wino Brytyjczycy zaczęli szukać alternatywnych źródeł ich cenionego napoju. W końcu postanowili zwrócić się do mniej znanych win dobrych, ale jednocześnie o wiele bardziej przyjaznej Portugalii.

Wśród innych winiarzy tego stanu Pirenejów mieszkańcy północno-wschodniej części kraju mieszkający w dolinie rzeki Douro postanowili dołączyć do eksportu wina.

Ponieważ mieli pecha z klimatem, delikatnie mówiąc, mogli oferować jedynie bardzo przeciętne czerwone wytrawne wina, a ponadto nie mogli tolerować długich podróży morskich. Sytuacja uległa zmianie, gdy dzięki czystemu przypadkowi udało się ustalić, że lokalne wino staje się bardziej odporne na transport w wyniku jego związania z alkoholem winogronowym. Gdy Brytyjczycy zaczęli szczególnie preferować napoje przywiezione z Doliny Douro, ze względu na ich ostrość, oryginalny bukiet smakowy, uzyskany dzięki szczęśliwemu połączeniu wina, brandy i dębowych beczek oraz zdolności do dojrzewania po butelkowaniu, w regionie rozpoczął się prawdziwy boom produkcyjny. Jednocześnie jakość oferowanych produktów zaczęła systematycznie spadać. Powodem tego było zastosowanie sztucznie „dojrzewających” barwników, dodanie cukru trzcinowego i konsolidacja nieodpowiedniego wina produkowanego w innych regionach Portugalii.

Aby nie stracić głównego zagranicznego konsumenta, musiałem podjąć środki na szczeblu stanowym. W 1756 roku słynny portugalski premier, markiz de Pombal, zachęcił króla Jose I do przyjęcia szeregu przepisów określających terytorium, regulujących bazę surowcową i ustanawiających technologię produkcji napoju, któremu oficjalnie przypisano nazwę wino Porto (wino portowe) - wino sprowadzony z portugalskiego miasta Porto. Zwycięski punkt w historii powstawania wina porto został ustanowiony w 1820 r., Kiedy zamiast utrwalania gotowego wina do niesfermentowanej brzeczki dodano alkohol, przerywając w ten sposób proces fermentacji i utrzymując wyższą zawartość cukru w ​​powstałym napoju.

Zatem port, często określany po prostu jako port, jest zwykle mieszanym wzmocnionym winem produkowanym w północno-wschodniej Portugalii w Dolinie Douro z niektórych lokalnych odmian winogron. Cechy jego produkcji obejmują: przerywanie fermentacji przez dodanie spirytusu winogronowego, a następnie starzenie w dębowych beczkach i praktykę dalszego starzenia w szklanych butelkach.

Kolor portu

Kolor napoju z Doliny Douro zależy od czasu starzenia i odmian winogron używanych do jego produkcji. Tak więc, jeśli mówimy o winie z czerwonych winogron, to podczas jego pozostawania w beczce może stopniowo zmieniać się z ciemnego rubinu w ciemny bursztyn. Z kolei mniej powszechne białe porto, w zależności od czasu starzenia, dzieli się na blade, słomkowe i jasnozłote.

Jak smakuje wino porto

Smak tego portugalskiego wina również nie jest taki prosty. Po pierwsze, zakres zawartości cukru obejmuje całą istniejącą gamę: od suchej do deserowej. Istnieją również znaczące różnice w smaku napojów o różnym czasie starzenia. W szczególności młode wina, które spędziły od dwóch do trzech lat w beczce, będą miały jasny, bogaty owocowy smak. Jeśli chodzi o wino porto z bardziej szanowanego wieku (nawiasem mówiąc, może osiągnąć 50 lat), z czasem temat orzechów, przypraw i suszonych owoców coraz wyraźniej pojawia się w jego smaku..

Ile stopni w porcie

Ze względu na znaczną część spirytusu winogronowego (brandy 77 stopni, dodanego w stosunku 1: 5) siła napoju, którym jesteśmy zainteresowani, jest dość wysoka. Z reguły waha się między 18 a 23 stopniami. Jednocześnie pojawiające się od czasu do czasu propozycje sklasyfikowania portu jako trunku nie znajdują szerokiego poparcia społecznego..

Z czego iz czym pić porto

Zacznijmy od potraw. Do prawidłowego zapoznania się z portem wymagane są dekanter-dekanter, zwykły lejek i specjalne szklanki. Sprzedawcy dodają do tej listy miskę do degustacji, ale jak dla mnie to już za dużo. Karafka i szklanki do portu powinny być wykonane z przezroczystego kryształu lub wysokiej jakości, nie mniej przezroczystego szkła. Kształt okularów powinien być wydłużony i lekko zwężony do góry. Noga - najlepiej czworokątna ze specjalnym wycięciem na kciuk. Objętość może wynosić od 140 do 220 ml.

Zastosowanie interesującego nas napoju, ze względu na tradycyjną obecność osadu i wysoką alkoholowość, wymaga wstępnego przygotowania. Przede wszystkim wybrana butelka jest przenoszona ze zwykłej pozycji poziomej do pionowej. W tym stanie, w zależności od wieku jego zawartości, powinno to być w ciągu 2-7 dni. Następnie musisz doprowadzić napój do idealnej temperatury. W przypadku czerwonego portu jest to 18 ° C, w przypadku białego - 10-12 ° C.

Tak przygotowany napój jest odkorkowany i wlany do dzbanka za pomocą lejka, w którym osiada i oddycha powietrzem przez 10-15 minut (nawiasem mówiąc, nie jest zwyczajowo podłączać niedokończonego portu po raz drugi). Jeśli chcesz zaimponować swoim znajomym, możesz ostrożnie wąchać korek przed dekantacją, symulując kontrolę jakości portu, a następnie wlać kilka kropel napoju do karafki, że tak powiem, myć naczynie.

Jak pić porto

W zdecydowanej większości przypadków port jest pijany w najczystszej postaci. Jednocześnie okulary nie powinny być wypełnione więcej niż w połowie, ale lepiej, o jedną trzecią. Następnie należy poczekać kilka minut, dając oparom alkoholu możliwość zniknięcia, a dopiero potem cieszyć się połączeniem smaku i aromatu napoju, popijając go małymi, spokojnymi łykami. Jednocześnie szklankę należy trzymać pięcioma lub, w skrajnych przypadkach, trzema palcami, bez wystawania małego palca i palca serdecznego. I jeszcze jeden seksistowski moment ... W Hiszpanii i Portugalii port jest uważany za rozrywkę wyłącznie męską. W takich przypadkach damom oferuje się bardziej miękkie i delikatne sherry.

Dość skromne młode czerwone porto, takie jak rubin lub jego blado biały odpowiednik, jest często używane do mieszanek i koktajli. Ale nawet w tym przypadku byłoby świętokradztwo ingerować w taki port z colą, lemoniadą lub piwem. Wino z brzegów Douro można rozcieńczyć odrobiną niegazowanej wody mineralnej, soku z limonki lub, w najgorszym przypadku, tonikiem. Wśród koktajli przygotowywanych na bazie portowej można wymienić: „Biały Puchar”, „Koronację”, „Operę” i „Princeton”.

Jak ugryźć port

Według klasyków nie ma zwyczaju przekąski w porcie (ponadto wino nie jest podawane, towarzyszy im posiłek). Najczęściej napój ten spożywa się jako aperitif (tj. Po francusku) lub digestif (po angielsku - pod cygarem). Jednocześnie nikt nie będzie uważał cię za ignoranta, jeśli podasz deser do słodkiego stołu. Idealnie sprawdzi się w towarzystwie aromatycznych kandyzowanych owoców, deserów owocowych, ciemnej czekolady, smażonych orzechów i mocnej kawy.

Napoje o średnim czasie dojrzewania i niskiej zawartości cukru dobrze komponują się z serami. Te ostatnie powinny być jednak miękkie i bogate - takie jak angielski Stilton, francuski Camembert lub włoski Moscarpone.

Ponadto istnieją specjalne przypadki. Na przykład uważa się, że słodkie białe porto dobrze pasuje do gęsiej wątroby.

Przepis na domowy port

Aby stworzyć prawdziwy port własnymi rękami, musisz mieszkać w Dolinie Douro. Jednocześnie, dzięki odpowiedniej technologii, można uzyskać zupełnie przyzwoity napój podobny do portowego, który nie będzie gorszy, a może nawet lepszy niż jakiś rodzaj Anapa lub Massandra. Najważniejsze, aby nie dać się zwieść popularnym propozycjom ludzi, aby dodać drożdże winne, bzu czarnego i trochę więcej cukru do moszczu. Pamiętaj, że pod markizem de Pombal za takie „know-how” można było zgarnąć w całości.

Lista składników

1. Czerwone lub białe winogrona słodkich odmian - od 5 kg;
2. Zwykła koniakowa brandy (najlepiej - 77% młodego spirytusu winogronowego) - od 1 litra;
3. Cukier (w nadziei, że nie będzie potrzebny) - od 1 kg.

Metoda gotowania

Oddziel nieumyte jagody od grzbietów i umieść je w przestronnej emaliowanej misce. Ręcznie wyciśnij z nich sok. Jeśli brzeczka okazała się kwaśna, musisz do niej dodać cukier (na początek około 1/5 objętości powstałego materiału winiarskiego). Jeśli wszystko jest w porządku z zawartością cukru, możesz z czystym sumieniem przykryć pojemnik gazą i określić na 2-3 dni w ciepłym, ciemnym pokoju, nie zapominając o mieszaniu brzeczki dwa razy dziennie drewnianą łyżką lub szpachelką.

Po rozpoczęciu aktywnej fermentacji przefiltruj brzeczkę przez gęstą ściereczkę serową, ściśnij dokładnie miazgę i spróbuj ponownie w poszukiwaniu cukru (jeśli nadal nie wystarczy, dodaj kolejną 1/6 całkowitej objętości substancji i lepiej pluć na port i wysłać nieudaną próbę materiał winny do zacieru do dalszej destylacji). Wlej odcedzoną brzeczkę do butelki, zamknij ją pokrywką z gumową rurką zanurzoną w wodzie i umieść w ciemnym, ciepłym miejscu na 2-3 tygodnie. Do końca drugiego tygodnia warto rozpocząć test przyszłego wina pod kątem siły (można go spróbować, ale lepiej - za pomocą licznika alkoholu). Kiedy siła brzeczki osiągnie 4-6 stopni, należy ją ponownie przefiltrować, po czym należy naprawić destylatem winogronowym, podnosząc siłę napoju do 18-20 obrotów.

Około dzień później, gdy proces fermentacji dobiega końca, wynikowy wynik należy wysłać do starzenia. W tym celu najlepiej umieścić go w dębowej beczce. Jeśli nie znaleziono go na farmie, można zadowolić się szczelnie zamkniętymi szklanymi dzbankami z dodatkiem suszonych małych wiórków dębowych. W tym stanie napój powinien rosnąć w ciągu kilku lat, aż nabierze koloru brązowawego bursztynu. Ponadto wino, które osiągnęło ten warunek, należy butelkować poprzez filtrowanie wiórów drzewnych, jeśli to konieczne. Teraz napój jest wreszcie gotowy do użycia, ale jeśli masz wystarczającą siłę woli, daj swojemu stworzeniu szansę na uzyskanie solidności po spędzeniu kolejnych kilku lat w ułożonych butelkach bocznych.

Dowiedz się wszystkiego rodzaje portów.