Jaka jest różnica między piwem filtrowanym a niefiltrowanym

Jeden z najpopularniejszych napojów alkoholowych na świecie bez wahania można nazwać piwem. Ma wiele odmian, różniących się kolorem, aromatem, smakiem i siłą. Ale to nie wszystkie cechy spienionego napoju - piwo wciąż dzieli się na filtrowane i niefiltrowane. Jaka jest różnica między piwem filtrowanym a piwem niefiltrowanym i dlaczego jego miłośnicy w swoich preferencjach zostali podzieleni na dwa obozy, postaramy się to rozgryźć.

Smak

• Alkohol jest odczuwany silniej w gatunkach mocniejszych i sezonowanych niż w gatunkach niefiltrowanych..
• Naturalny smak bananów Niemieckie znaki, w których stosuje się specjalne szczepy drożdży.
• Brett (rodzaj dzikich drożdży) nadaje ostry smak.
• Klaps Bourbon jest wynikiem starzenia się w dębowych beczkach po burbonie.

• Goryczka daje chmiel.
• Smak dębu jest przywiązany do drewna, z którego wykonane są beczki do starzenia.
• Dym pochodzi ze spalania spalonego słodu..
• Palenie jest charakterystyczne dla ciemnych rodzajów filtrowanego piwa, które ma wyraźny gorzki posmak..
• Słodowa karmel jest podstawową nutą smakową, jaką daje słód..
• Kwasowość nadaje napojowi ostry i lekko ostry smak, który uzyskuje się w wyniku procesu utleniania..
• Kwaśny smak uzyskuje się poprzez fermentację przy użyciu drożdży i bakterii, a także poprzez fermentację.
• Akcenty kawowe są charakterystyczne dla ciemnych i mocnych rodzajów piwa filtrowanego (tęgi i tragarze).

• Smak przypraw (goździków) jest nieodłączny Znaczki belgijskie, co osiąga się za pomocą fenoli.
• Pszenica nadaje miękkości dzięki wysokiej zawartości białka, co z kolei daje gęstą, bujną pianę.
• Surowość związana z kwasowymi rodzajami tego napoju.
• Smak żytni nadaje słód żytni, który zapewnia aksamit i wytrawność napoju.
• Cukier służy do tworzenia specjalnych specyficznych smaków, a także do uzyskania wysokiej mocy przy jednoczesnym zachowaniu lekkości samego napoju.
• Smak cydr (jabłka) stosowany głównie w belgijskich markach spienionego napoju, który nadaje mu cierpki smak owoców.

• Słodycz osiąga się poprzez zwiększenie cukru resztkowego i nasycenie słodu.
• Smak słodowy może się różnić w zależności od użytego ziarna i sposobu prażenia..
• Smak przypraw jest typowy dla zimowych rodzajów tego napoju i piwa dyniowego.
• Suchość w swojej charakterystyce jest przeciwieństwem słodyczy i jest osiągana przez absorpcję cukru przez drożdże.
• Wilgotność (ziemistość) nadają specjalne odmiany chmielu, które są wykorzystywane do produkcji ciemnych rodzajów piwa filtrowanego.
• Tolerancja zależy od wytrawności, kwaśnego smaku i kwasowości, co tworzy jasne akcenty owocowe w smaku.
• Fenole produkowane przez drożdże nadają pikantny smak goździkowy, rzadziej bananowy i często można je znaleźć w belgijskich markach.
• Owoce są często używane w procesie warzenia, który jest typowy dla amerykańskich odmian pszenicy..

• Iglasty smak daje niektóre rodzaje chmielu..
• Smak chleba (herbatniki lub krakersy) często można znaleźć w niemieckich obozach, niektórych belgijskich, a także brytyjskich gatunkach słodu, i uzyskuje się go poprzez użycie jednego lub drugiego ziarna.
• Chmiel, w zależności od odmiany, może dawać wiele różnych odcieni smakowych, na co wpływ mają metody produkcji danej odmiany.
• Kwiatowy smak daje chmiel.
• Smak cytrusowy charakterystyczny dla amerykańskich odmian chmielu.
• Czystość smaku jest terminem używanym do opisania słodyczy i nasycenia..
• Smak czekolady jest nieodłącznym elementem stoutów i porterów, który osiąga się dzięki zastosowaniu ciemnych rodzajów słodu.
• Estry drożdży mogą nadać mu smak banana lub gruszki.

Technologia produkcji gatunków filtrowanych i niefiltrowanych

Przetwórstwo słodu

Ziarna są najpierw kiełkowane, a następnie suszone i oczyszczane z kiełków. Aby uzyskać ciemne piwo o wyraźnym smaku karmelowym, na tym etapie słód jest palony.

Zacieranie brzeczki

Następnie przygotowuje się zacier, mieląc wszystkie niezbędne składniki (głównie ziarna i słód), które następnie wciera się (miesza) z wodą. Podczas tego procesu powstałą zawiesinę ogrzewa się do określonej temperatury w określonych odstępach czasu:

• 10-15 minut do temperatury 50-52 stopni;
• 15-30 minut do temperatury 62-63 stopni;
• 30 minut do temperatury 70-72 stopni.

Filtrowanie zacieru

Przygotowany zacier umieszcza się w kadziach, gdzie dzieli się go na brzeczkę piwną i nierozpuszczalne pozostałości zacieru (ziarna). W pierwszym etapie brzeczkę wybiera się osobno, a następnie wybrany osad przemywa się gorącą wodą. Ten granulat służy jako sito filtracyjne w bojlerze do parzenia, gdzie nalewana jest przygotowana brzeczka. Ponadto stosowane są filtry prasowe..

Brzeczka gotuje się

Następnie filtrowaną brzeczkę gotuje się przez 1-2 godziny. W trakcie gotowania dodaje się do niego chmiel i inne niezbędne składniki..

Rozjaśnianie brzeczki

W następnym kroku gotowaną brzeczkę umieszcza się na około 20-30 minut w jacuzzi (specjalnej wannie z hydromasażem) w celu oddzielenia nierozpuszczalnych elementów chmielu i jęczmienia.

Chłodzenie i napowietrzanie brzeczki

Następnie brzeczkę umieszcza się w zbiorniku fermentacyjnym. W procesie pompowania do zbiornika chłodzi się i nasyca tlenem, co sprzyja rozmnażaniu szczepów drożdży.

Fermentacja

Podczas fermentacji cukier zawarty w brzeczce przekształca się w alkohol i dwutlenek węgla. Aby to zrobić, użyj cylindrycznych zbiorników (CCT), w których wszystkie procesy zachodzą w sposób ciągły i w jednym zbiorniku.

Filtrowanie

W celu oczyszczenia mieszanki alkoholowej z pozostałości drożdży i zwiększenia okresu przydatności do spożycia filtruje się. W tym celu mogą użyć:

• filtry ziemi okrzemkowej;
• filtry ceramiczne;
• prasy filtracyjne;
• separatory.

W produkcji piwa niefiltrowanego proces ten jest pomijany, co jest znaczącą różnicą w przypadku piwa filtrowanego..

Pasteryzacja

Na tym etapie przygotowaną kompozycję ogrzewa się do temperatury 68–72 stopni, co dodatkowo zwiększa jej trwałość. Ta metoda jest obecnie stosowana coraz rzadziej, ponieważ uważa się, że jej smak wyraźnie się pogarsza.

Korzyści i szkody wynikające z filtrowania i niefiltrowania

Korzyść

• Stymulacja układu pokarmowego.
• Lekki efekt kojący i przeciwbólowy.
• Zwiększa odporność organizmu na przeziębienia i choroby zakaźne.

• Jest stosowany w kosmetologii twarzy i włosów..
• Promuje odmłodzenie komórek naczyń krwionośnych poprzez przyspieszenie niektórych procesów metabolicznych w ciele.
• Pomaga poprawić metabolizm.
• Zachowuje gęstą strukturę tkanki kostnej i elastyczność stawu.

Harm

• Niszczy tkankę serca na poziomie komórkowym.
• Funkcja przewodu pokarmowego pogarsza się (jeśli jest nadużywana).
• Może powodować żylaki i żylaki..
• Pomaga zwiększyć objętość jelit i żołądka.

• Gromadzi toksyny w organizmie.
• Powoduje uzależnienie od alkoholu.
• Powoduje zapalenie żołądka, zapalenie trzustki i nadciśnienie..

Z jakimi produktami się łączy

• Filtrowane światłem: pieczony i smażony drób, żeberka wieprzowe, pstrąg, różowy łosoś, łosoś, kiełbaski bawarskie, różne odmiany twardego sera.
• Ciemne filtrowane: mięso, drób, krewetki, ostrygi, małże, biała ryba, odmiany o niskiej zawartości tłuszczu, wędliny.
• Niefiltrowane: owoce morza lub białe mięso.

Popularne marki piwa filtrowanego i niefiltrowanego

• Leffe: reprezentowany przez kilka filtrowanych i niefiltrowanych gatunków o wysokiej zawartości alkoholu i wysokiej gęstości.

• „Stella Artois”: filtrowany światłem, typ dolnej fermentacji.
• Carlsberg: ma czyste, orzeźwiające nuty lekkiego słodu owocowego i ma lekką chmielową goryczkę w posmaku.

• Krušovice: dzieje się ciemno i jasno, przefiltrowane.
• „Dunkel”: reprezentowane przez gatunki ciemno filtrowane i niefiltrowane.

• Guinness: ciemne o dużej sile i bogatym smaku.
• Hoogarden: reprezentowane przez lekkie niefiltrowane rodzaje piwa o różnych smakach.

• Szarotka: bardzo jasne piwo niefiltrowane z pszenicy.
• Paulaner: reprezentowane przez ciemne, niefiltrowane i filtrowane światłem gatunki.

Historia picia

Nie jest to niezawodnie ustalone, ale uważa się, że przygotowanie piwa rozpoczęło się w momencie, gdy osoba po raz pierwszy opanowała rolnictwo. Najwcześniejsze tego dowody znaleziono na terytorium Iranu i Mezopotamii (3500–2900 pne). Następnie Egipcjanie i Babilończycy przyjęli tę praktykę, a nieco później Żydzi i Grecy. Podczas wykopalisk znaleziono gliniane tabliczki i dzbanki, które potwierdzają fakt, że nasi przodkowie warzyli ten napój różnych odmian i spożywali go w dużych ilościach.