Barolo - świetne włoskie wino z piemontu

Barolo to wytrawne czerwone wino najwyższej kategorii (DOCG), uważane za znak rozpoznawczy kraju. Napój jest wytwarzany w Piemoncie z winogron Nebbiolo. Tylko jagody uprawiane na terenach pagórkowatych nadają się tylko w określonych apelacjach.

Specyfikacje

Barolo to wino bogate, mocne, kwaskowate i taninowe. Ma rubinowy kolor z ceglasto-pomarańczowym odcieniem. W aromacie dominują nuty róży, nuty żywicy, czekolady, suszonych owoców, eukaliptusa, skóry, lukrecji, mięty, śliwki, pieprzu, truskawki, tytoniu, białej trufli itp. Krytycy często porównują Barolo z najlepszymi próbki Pinot Noir. Twierdza to zwykle 13%.

Danilo Drocco, winiarz jednego z pierwszych producentów Barolo, firmy Fontanafredda, tak opisuje to wino: „Barolo jest jak miły towarzysz, który otwiera się przed Tobą stopniowo”..

Większość win Barolo pochodzi z roczników (z rocznych zbiorów), ale mieszanie z winami z innych lat jest dozwolone. W takim przypadku objętość dodatkowego wina nie może przekraczać 15% objętości i informacje te należy podać na etykiecie..

Barolo należy do grupy „Three Great Bs”. Pozostałe dwa wina z tej „kategorii” to bordeaux i Burgundia.

Również na podstawie Barolo niektórzy producenci wytwarzają oryginalny napój alkoholowy Barolo Chinato (Barolo Kinato). To słodki środek trawienny z dodatkiem cukru, aromatycznych ziół, przypraw, przypraw i alkoholu (dokładny skład zależy od marki) - podobny do słodkiego czerwonego wermutu. Twierdza Kinato wynosi 16,5%.

Historia

Do niedawna uważano, że Barolo było pierwotnie winem słodkim (Nebbiolo dojrzewa późno, w październiku, uzyskując wysoką zawartość cukru, którego drożdże winiarskie nie są w stanie całkowicie przetworzyć). Wydaje się, że wyschło w połowie XIX wieku po interwencji francuskiego enologa Louisa Hudarta, który znalazł sposób na całkowitą fermentację cukru w ​​moszczu (świeżo wyciskanym nieklarowanym soku).

Jednak krytyk wina Kerin O`Keefe zakwestionowała tę teorię. Według jej badań Oudart był kupcem, a nie enologiem, a za pojawienie się wytrawnego wina we Włoszech odpowiadała zupełnie inna osoba - Paolo Francesco Staglieno. To on wymyślił, jak fermentować resztkowy cukier, a nawet wydał szczegółowe instrukcje w 1835 r. Jego celem było stworzenie wina wysokiej jakości, nadającego się zarówno do długotrwałego przechowywania, jak i eksportu nawet do najbardziej odległych krajów. To Staglieno uważany jest za twórcę klasycznej technologii produkcji Barolo, która stała się standardem.

Nowe wino zostało nazwane w latach pięćdziesiątych XIX wieku na cześć markiza de Barolo. Szlachetna dama wiele zrobiła, aby rozprowadzać regionalne wina, wspierała finansowo producentów i nie zapomniała o tym, aby powiedzieć władzom o nich..

W 1960 roku region produkcji Barolo otrzymał status DOC, aw 1980 - DOCG. Kategoria DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita) oznacza, że ​​odmiana jest kontrolowana nie tylko ze względu na pochodzenie, ale także metodę produkcji..

Barolo jest wytwarzane wyłącznie z winogron Nebbiolo, bez domieszek innych odmian, wino to dojrzewa przez co najmniej 38 miesięcy, z czego co najmniej 18 należy spędzić w dębowej beczce. Jeśli okres leżakowania wynosi 5 lat lub więcej (z których trzy przechodzą w beczce), wino otrzymuje status dojrzałego (Riserva).

Lata 70. i 80. XX wieku pozostały w historii napoju o nazwie „Barol Wars”. Faktem jest, że początkowo jagody Nebbiolo zbierano jako niedojrzałe, z dużą zawartością garbników, okres maceracji trwał kilka tygodni, a leżakowanie w beczce - kilka lat. Wino okazało się ciężkie, zniknęły prawie wszystkie nuty owocowe, zamiast nich pojawiły się wyraźne tony suszonych owoców.

W drugiej połowie XX wieku w modzie pojawiły się lżejsze, owocowe wina, a producenci Barolo podążając za modowymi trendami zmienili technologię: maceracja zaczęła trwać zaledwie kilka dni, fermentacja - 3-10 dni, termin przydatności do spożycia w beczkach zmalała, aw butelkach wręcz przeciwnie, konflikt między „tradycjonalistami” a „modernizatorami” nazwano „wojnami baroli”. Obecnie wielu producentów Barolo zajmuje przeciętną pozycję, zwłaszcza że nowoczesne technologie pozwalają na późniejsze zbiory, a Nebbiolo ma czas na dojrzewanie.

Region

Barolo jest produkowane w północnej części regionu Pymont zwanego Langhe (około siedmiu mil na południowy zachód od Alby). Strefa DOCG obejmuje 11 gmin (inaczej - „cru”), najbardziej znane to: Barolo, La Morra, Castiglione Faletto, Serralunga d`Alba, Monforte d`Alba.

Lange jest podzielona na dwie części: Serralunga Valley i Central Valley. Główna różnica między stanowiskami polega na typie gleby: w dolinie Serralunga jest bardziej piaszczysta i wapienna, w dolinie środkowej jest gliniasta. W związku z tym w pierwszej strefie wino okazuje się bardziej intensywne i ostre, aw drugiej - bardziej miękkie, owocowe.

Winnice z Nebbiolo powinny być zlokalizowane tylko na terenach pagórkowatych, w żadnym wypadku na równinach, natomiast wysokość nad poziomem morza może wahać się w granicach 170-540 m. Obszary zbyt zacienione nie będą działać, ale obszary nadmiernie nasłonecznione również.

Jak pić Barolo

Pomimo głośnego tytułu „wina królów, króla win”, zdobytego w XIX wieku dzięki popularności wśród najwyższej arystokracji, Barolo pojawia się na stole nie tylko przy specjalnych okazjach. Często podawane jest na przyjęciach z grilla, ponieważ to czerwone wino dobrze komponuje się z grillowanymi mięsami. Inne pary gastronomiczne to risotto z grzybami, twarde sery, szynka i trufle. Temperatura serwowania - 15-18 ° C Zaleca się używanie okularów wolumetrycznych, takich jak „Burgundy”.

Znaczny znaczki pocztowe: Bruno Giacosa, Enrico Rivetto, Massolino, Paolo Scavio, Bartolo Mascarello, Elio Altare, Colla di Alba, Giacomo Conterno itp..