Saydkar - koktajl z sokiem cytrusowym

Saidkar to słynny koktajl na bazie koniaku. W swojej prawie stuletniej historii przepis na napoje przeszedł zmiany i ulepszenia, ale esencja pozostała niezmieniona: jest to klasyczny siewca, w którym gorycz mocnego alkoholu, słodycz likieru i kwaskowatość soku cytrusowego harmonijnie łączą się ze sobą.

Nazwę koktajlu można przetłumaczyć jako „wózek motocyklowy” lub „motocykl z kołyską”, ale Saidkar brzmi bardziej zwięźle i podkreśla męski charakter napoju. Sower Sidecar słusznie zalicza się do kategorii „Niezapomniana” Międzynarodowego Stowarzyszenia Barmanów (IBA).

Co ma z tym wspólnego motocykl i wózek? Historia picia

Według legendy nazwa „Saidkar” została nadana na cześć kolorowego weterana pierwszej wojny światowej, który lubił wpadać do baru na kilka okularów na motocyklu z przyczepą boczną. Co więcej, najwyraźniej działał jako pasażer. Nie wiadomo na pewno, gdzie był dawny bar wojskowy, który był kochany przez byłego wojska, czy to w Paryżu, czy w Londynie. Nazwisko osoby, która wymyśliła idealną kombinację, również nie mogło zostać dokładnie wykryte. Według jednej wersji był to barman hotelu Paris Ritz, według innej był to London Bucks Club, według trzeciej był to wynalazek Amerykanina, który podczas prohibicji wyjechał do Europy z miłości do mieszania napojów alkoholowych zakazanych w jego ojczyźnie.

Tak czy inaczej, data publikacji przepisu to 1922 r. Wózek boczny pojawił się natychmiast w dwóch kolekcjach poświęconych koktajlom, których autorami są Robert Wermaier i Harry McElon. W 1929 roku książka Cocktails de Paris oferuje francuski sposób mieszania koniaku, cointreau i soku z cytryny - w równych proporcjach. W 1930 r. W książce koktajli Savoy Harry Kredok pojawił się w stylu angielskim z przewagą koniaku.

Przepisy na tę sauerę opublikowano również w amerykańskich gazetach w 1923, 1925 i 1930 r. Amerykański know-how to skorupa - granica cukru w ​​dekoracji szklanki. Po raz pierwszy został napisany w 1934 roku.

Według jednej hipotezy oryginalna receptura oryginalnego koktajlu sugerowała mieszanie nie 3, ale 6 lub nawet 7 składników. Najwyraźniej nie wytrzymała próby czasu, a Saidkar przybył do naszych dni w formie drinka, urzekając swoją prostotą i niezapomnianym smakiem.

Dale DeGroff, autor książki Essential Cocktail, przedstawił światu swoją dość oryginalną i ciekawą wersję pochodzenia nazwy. Według niego sidecar w profesjonalnym żargonie oznacza szklankę, w której nalewane są nadwyżki napojów niewykorzystanych w koktajlu. Ten przedmiot staje się konieczny, jeśli barman nie oblicza dokładnie ilości ułożonych składników..

Przepis IBA

Międzynarodowe Stowarzyszenie Barmanów ustaliło angielski przepis na koktajl, w którym koniak wysuwa się na pierwszy plan pod względem ilości i smaku. Sidecar w tej wersji jest raczej wytrawny i mocny niż napój kwaśny lub słodki.

Komponenty

• 50 ml brandy;
• 20 ml likieru pomarańczowego (np., Cointreau, Gran Marnier, Triple Sec);
• 20 ml świeżo wyciśniętego soku z cytryny;
• lód
• cukier do dekoracji.

Gotowanie

1. Schłodzić szklankę, wkładając ją na chwilę do zamrażarki lub wlewając do niej pokruszony lód.
2. Wlej lód do wytrząsarki.
3. Wyciśnij sok z cytryny.
4. Wymieszaj koniak, likier pomarańczowy i świeżą cytrynę.
5. Zrób obręcz cukru na szklance, smarując jej krawędź sokiem i zanurzając ją w misce cukru.
6. Spuścić rozmrożoną wodę z wytrząsarki, pozostawiając tam lód.
7. Wlać do shakera mieszankę koniaku, likieru i soku, dobrze wstrząsnąć.
8. Wlej gotowy koktajl do szklanki za pomocą sitka, aby zapobiec wpadnięciu lodu i cytryny do napoju. Gotowe!

Niuanse

Likier pomarańczowy i sok z cytryny zostały zaprojektowane tak, aby ocieniać i podkreślać nuty koniaku, w żaden sposób ich nie zatapiając. Dlatego do takiego koktajlu nie zaleca się przyjmowania brandy, ale ulubionego wysokiej jakości koniaku, który zyska nowe oblicze smaku w połączeniu z innymi składnikami. W oryginale co najmniej Armagnac musi być obecny w napoju..

Najlepsze brandy z winogron mają również prawo „usiąść w wózku motocyklowym”, tylko koktajl nie będzie potwierdzał autentyczności. Ale nie kosztuje to 1250 euro za szklankę, jak w barze Hemingway, gdzie rzadki francuski koniak podaje się w szklance z koktajlem.

Nie zaleca się zastępowania świeżo wyciśniętego soku z cytryny gotowym sokiem w puszkach ze sklepu. Saydkar to dość prosty koktajl, w którym biorą udział tylko 3 główne składniki, więc ich jakość i świeżość powinny być na najwyższym poziomie. Tylko w ten sposób Twój napój naprawdę zasłuży na miano niezapomnianego. Wapno też nie jest dobre, dzięki czemu smak będzie zupełnie inny.

Cukrowa obręcz na szkle nie tylko wygląda spektakularnie, ale także dodaje koktajlowi słodyczy. W końcu piją go prosto w górę, to znaczy bezpośrednio przez krawędź szklanki, bez słomy. Jeśli nie potrzebujesz zbyt dużej słodyczy, udekoruj szklankę nutą skórki cytryny, która dzięki olejkom eterycznym poprowadzi aromat napoju na stronę cytrusów. Lub zrób dekorację z cukru na pół szklanki i wypróbuj obie opcje - mniej lub bardziej słodkie.

Wariacje

W angielskiej wersji Sidecar stosunek brandy do innych składników wynosi 5: 2: 2 lub 2: 1: 1. Możliwe są inne proporcje, ale brandy zawsze dominują w tej tradycji, aż do bardzo wytrawnego koktajlu zgodnie z przepisem Davida Emburiego - 8: 1: 2.

Jest jeszcze jedna szkoła mieszania koktajli - francuski, w której wszystkie składniki są przyjmowane w równych częściach. Jednocześnie napój okazuje się bardziej kwaśny, nuty koniaku mogą być zaciemnione smakiem likieru i cytrusów, co nie wszystkim się podoba. Jednak warto wypróbować tę wersję, aby osiągnąć werdykt..

Jeśli wrócimy do założenia, że ​​koktajl początkowo zawierał 6-7 składników, syrop cukrowy i woda bez gazu idealnie pasują do kompozycji. Stosunek może być następujący: 45 ml koniaku, 30 ml likieru, 20 ml soku z cytryny, 15 ml wody, 5 ml syropu, 200 g lodu.

Dalej od oryginału znajdował się Rum (zamiast rumu koniakowego) i Mandarin Saydkar, w którym zamiast likieru pomarańczowego użyto belgijskiego likieru Mandarin Napoleon. Dodatek białego rumu zmienia kwaśny w frywolny i tropikalny pomiędzy arkuszami, ale to nieco inna historia.