Angielski, irlandzki, ciemny i jasny - famous ale

Trudno wyobrazić sobie średniowieczną Europę bez tawerny i kuflu piwa. Teraz ten napój przekazał przywództwo wielu innym, ale w XV wieku piwo było tak popularne w Anglii, że było uważane za podstawowy produkt przy stole. W krajach bardziej południowych pili wino, ale na północy z winnicami wszystko było źle, dlatego surowi wyspiarze gotowali piwo.

W rzeczywistości jego historia jest zakorzeniona w jeszcze głębszej przeszłości, podobnie jak wszystkie piwa. Istnieją dowody na to, że coś podobnego w składzie było nadal wśród Sumerów, ale teraz zaczęliśmy warzyć napój, który wciąż znamy na Wyspach Brytyjskich. A to jest Anglia i oczywiście Irlandia.

Jednak wraz z rozprzestrzenianiem się chmielu we współczesnej Wielkiej Brytanii, wiele odmian piwa wciąż ma gorzki smak, gdy browary zaczęły dodawać nasiona z szyszek tej rośliny.

Cechy produkcji klasycznego piwa ale

• Temperatura gotowania do 27 stopni Celsjusza.
• Ciepłe (wysokie) drożdże fermentacyjne.
• Powstały produkt nie jest filtrowany i pasteryzowany..
• Jako środki aromatyzujące można dodawać różne zioła..
• Po zaparzeniu piwo jest butelkowane i chłodzone w temperaturze 10-12 stopni.

Najlepsza metoda fermentacji jest generalnie mniej wymagająca pod względem technologii, dlatego jest całkiem możliwe, aby zrobić piwo w domu lub w małym browarze.

Odmiany i odmiany ale

Aby mieć ogólne pojęcie o tym, czym jest ten wspaniały napój, warto również rozważyć jego główne odmiany.

• Gorzki - jak wspomniano powyżej - z czasem wprowadzono zmiany w przepisie i chmiel był jednym z nich. Dzięki niemu pojawiła się ta odmiana angielskiego ale. Piwo o gorzkim smaku i kolorze od złota po mahoń, o sile do 4,8% lub więcej. Nawiasem mówiąc - jeden z najpopularniejszych napojów w dzisiejszych brytyjskich pubach.
• Pale el - Po raz pierwszy pojawił się w środkowej Anglii w osadzie o nazwie Burton upon Trent. I wszystko byłoby w porządku, a nawet w tym mieście ugotowali ciemnego portera i grubego, który, nawiasem mówiąc, jest jeszcze ciemniejszy niż portier. I to imię wcale nie zostało odebrane z jasnego piwa, co w tłumaczeniu oznacza coś raczej białego niż ciemnego. Tylko dlatego, że był jaśniejszy niż bracia, którzy ukończyli tę dziedzinę.
• Indyjskie jasne piwo - można przypisać poprzedniej odmianie, ale dzięki jej popularności nadal warto osobno mówić o tej odmianie. Co więcej, jest to głównie angielski niż indyjski, ale ze względu na swoją historię ma tę nazwę. Najprawdopodobniej jest to najbardziej gorzki z istniejących rodzajów piwa, a także najsilniejszy. W niektórych odmianach zawartość alkoholu sięga 11% lub więcej. I jest gorzki, dzięki nadmiernej ilości chmielu w swoim składzie. W środku XIX wieku, aby uniknąć uszkodzenia piwa podczas transportu morskiego, do jego przygotowania użyto dużej ilości tej gorzkiej rośliny.
• Porter - dzięki ciemnemu słodowi i spalonemu cukrowi w swoim składzie ma czarny odcień i smak wina z słodkawym odcieniem. Siła sięga 10%. To ciemne piwo pojawiło się w Londynie, łącząc jednocześnie trzy odmiany: jasne, ciemne i jasne.
• Tęgi - rodzaj portiera. Ma w sobie nieco goryczy w połączeniu z aromatem przypominającym kawę. A dzięki spalonemu słodzie w niektórych przypadkach uzyskuje kolor podobny do czarnej kawy. Istnieje wiele rodzajów tego napoju alkoholowego, począwszy od suchego portera, a skończywszy na napoju wiśniowym. Żaden prawdziwy irlandzki pub nie może się obejść bez mocnego asortymentu. Typowym przedstawicielem tej odmiany jest znane na całym świecie piwo Guinness (irlandzkie piwo).
• Brązowy lub inny Brązowy ale - piwo to zawiera dużą ilość chmielu, co nie mogło nie wpłynąć na jego smak. Chociaż na początku swojego istnienia był to słaby alkohol i słodki napój. Ale tej odmiany już prawie całkowicie zapomniano i przywrócono według starych przepisów, tylko na końcu XIX wiek Co jednak nie powstrzymało go przed zdobyciem popularności..
• Weissbier lub Wheat Ale - napój alkoholowy w kolorze złotej słomy (chociaż jest również ciemny). W przeciwieństwie do poprzednich odmian, swoje narodziny zawdzięcza Niemcom. Niemieccy piwowarzy używali do tego pszenicy zamiast tradycyjnego jęczmienia. W porównaniu do innych odmian ten napój pszeniczny ma lekko owocowy aromat kwiatowy i niską zawartość alkoholu..
• Silny - i to już są mocne odmiany napoju. Jego charakterystycznym przedstawicielem jest wino jęczmienne, które w rzeczywistości nie jest wcale winem, ale mocnym piwem leżakowanym przez kilka lat w beczkach. Ciemny kolor, bogaty smak i wysoka zawartość alkoholu tworzą wyjątkowe połączenie i zadowolą miłośnika piwa.

Tak więc historia o ale, jego historii i funkcjach dobiegła końca. Możesz długo rozmawiać o tym starym napoju. Podsumowując, chcę zauważyć: aby zrozumieć, co to jest piwo, najlepiej jest doświadczyć tego na własnym doświadczeniu. I spróbuj oczywiście przeciągu. Ponieważ jeśli pijesz, to prawdziwe angielskie piwo.