Likier anyżowy: jak gotować i co pić

Likier z anyżu

Likier anyżowy to stary włoski mocny napój alkoholowy, którego produkcja sięga prawie 170 lat. Jego druga znana na całym świecie nazwa to sambuca. Technologia produkcji oryginalnego trunku jest sklasyfikowana, więc w domu możesz zrobić tylko jego kopię. Siła napoju - 38-41%.

Tło historyczne

Napój anyżowy został przywieziony do Europy przez Arabów-Saracenów, którzy pili go dla rozluźnienia po rabunku i często byli spożywani w celach leczniczych. Orzeźwiający mocny napój był lubiany przez rzymskich legionistów, a następnie sprzedawany na całym świecie..

Włoscy producenci jako pierwsi wprowadzili starą recepturę do masowej produkcji jeszcze w połowie XIX wieku.

Funkcje przygotowania likieru anyżowego

Składnik alkoholowy Alkohol jest przygotowywany przy użyciu nierozcieńczonego 96% alkoholu klasy Alpha lub dobrej jakości 70% domowego destylatu z podwójnej destylacji i oczyszczania.

Surowce Podstawą smaku likieru jest nalewka z nasion anyżu, łodyg i liści, a także jagód lub kwiatostanów czarnego bzu. To właśnie te składniki nadają napojowi pikantny, orzeźwiający słodki smak.

Kolor likieru jest zróżnicowany i równoważy od bezbarwnego do czerwonawo brązowego i grafitowo-czarnego..

Dodatki Jako dodatek stosuje się przyprawy - lukrecję i lukrecję.

Słodziki Cukier nadaje słodyczy napojowi.

Korzyści dla organizmu

Anyż (anyż gwiazdkowaty) i czarny bez czarny to dwie rośliny lecznicze stosowane w medycynie tradycyjnej i ludowej od czasów starożytnych..

Anyż jest najbardziej skuteczny w chorobach układu pokarmowego, układu moczowo-płciowego, hormonalnego i oskrzelowo-płucnego (od kaszlu). Oparty na nim lek wzmacnia układ odpornościowy i znacznie ułatwia kaszel..

Czarny bez jest magazynem witamin (C, P B-karotenu) i kwasów organicznych, glukozy, rutyny, olejków eterycznych i garbników. W dawnych czasach był uważany za główny środek przeciwstarzeniowy.

Gatunek

Rodzaje likierów anyżowych

Istnieje kilka rodzajów likierów anyżowych produkowanych w różnych krajach świata. Różnią się nie tylko siłą (od 25 do 60%), ale także smakiem. Oto niektóre z nich:

  • Pastis - wersja francuska;
  • Ouzo i Tsipuro - grecki likier anyżowy;
  • Mastyk - kraj producent Bułgaria;
  • Anisetta - alkohol z Hiszpanii;
  • Arak - preferuje Bliski Wschód (Liban i Irak);
  • Raki - popularne wśród Turków.

Sposoby picia likieru anyżowego

Ten alkohol wyróżnia się oryginalnością metod konsumpcji:

  1. Sambuca con mosca. Najsłynniejsza wersja (dosłownie przetłumaczona z języka włoskiego jako „Sambuca z muszkami”). Jest przygotowany w ten sposób:
  • Podawane są dwie szklanki lub stosy, z których jedna dodaje trzy ziarna kawy (zgodnie z legendą ziarna symbolizują dobre samopoczucie, zdrowie i sukces). Zestaw (w szanujących się instytucjach) serwuje spodek, rurkę koktajlową, serwetkę i zapałki. Wszystkie te elementy są bezpośrednio związane z dalszymi działaniami..
  • Połóż pierwszą szklankę na spodku i wlej 50 gramów alkoholu.
  • W środku serwetki powstaje otwór. Włóż rurkę krótką końcówką i pozostaw ją na stole.
  • Podpal sambuca i obserwuj piękny niebieski płomień przez około 5 sekund.
  • Szybko wlej płonący napój do drugiej szklanki, pokrywając górę pierwszą.
  • Po czekaniu, aż płomień zgaśnie, wypijają drinka. Ziarna kawy są trzymane w ustach, a następnie spożywane..
  1. Sambuca digestif. Pij z „zamrożonej” sambuca. Butelkę umieszcza się w zamrażarce na pół godziny i pije pod koniec uczty w połączeniu z gorącą kawą, deserami i owocami.
  2. Kupie w ogniu. Wolę Rosjan. Alkohol wylewa się i podpala. Po kilku sekundach gwałtownie wydychają powietrze na stos i gasią ogień. Piją ostro sambuca (w jednym łyku).
  3. Mleko Po dawce schłodzonego sambuca, popija się go zimnym mlekiem.
  4. Mineralne Jedną część sambuca miesza się z trzema częściami zimnej wody mineralnej. To wspaniały napój chłodzący na letnie upały. Napój staje się mętny z powodu estrów, ale smak nie traci.
  5. Szampan Do gotowania użyj 1 części sambuca i 5 części półsłodkiego szampana. Płonący alkohol wlewa się do kieliszka szampana. Najpierw wdychaj opary, a następnie ucztuj mieszankę.

Likier z anyżu nadaje się również do przygotowywania licznych koktajli, których przepisy można znaleźć. tutaj.

Przepis na likier anyżowy

Trudno jest osiągnąć pełne podobieństwo z wersją przemysłową, ale postaramy się, aby alkohol w domu był wystarczająco blisko oryginału.

Domowy likier anyżowy

Będziemy potrzebować:

  • 1 litr alkoholu (destylat 70% lub alkohol 96%);
  • 0,7 l wody (na syrop);
  • 2,5 szklanki granulowanego cukru;
  • 3 łyżki suche nasiona lub 150 gr. świeży anyż;
  • 0,5 szklanki kwiatów czarnego bzu (lub jagód).

Wyczarowanie:

  • Wlej bimber (alkohol) do trzylitrowego słoika i wylej nasiona anyżu i czarnego bzu. Potrząśnij pokrywką kapronu i pozostaw w szafie lub spiżarni na pięć dni. Codziennie sprawdzaj i wstrząsaj płynem.
  • Filtrujemy nalewkę przez ściereczkę do innego naczynia i mieszamy z wodą do siły 20% (można to łatwo zmierzyć za pomocą miernika alkoholu).
  • Destyluj nalewkę 20 procent. Po chwili otrzymujemy pierwszą frakcję, tj. początkowe 50-100 ml (tzw. głowa), które wlewa się bez żalu. Zawiera dużą ilość olejków eterycznych nienadających się do spożycia.
  • Zbieramy drugą frakcję (ciało), która jest czysta, o przyjemnym zapachu anyżu o mocy 50-55%. Pozostawić do ostygnięcia do temperatury pokojowej.
  • Trzecia frakcja (ogony) łączy się w oddzielny pojemnik (o sile co najmniej 20-25%). Przyda ci się podczas późniejszej destylacji.
  • Gotuj słodki syrop: wlej cukier do patelni ze stali nierdzewnej i rozcieńcz go wodą, rozpal ogień i mieszając doprowadzaj do wrzenia. Cukier musi się całkowicie rozpuścić. Piana utworzona na górze jest okresowo usuwana. Pozwól syropowi gotować się przez 2-3 minuty. Spoko.
  • Syrop i nalewka (o tej samej temperaturze) są mieszane. Wlać do czystych butelek ze szlifowanymi korkami.
  • Zostawiamy napój na jeden dzień, aby odpoczął w temperaturze pokojowej, a następnie filtrujemy przez filtr bawełniany.
  • Napój staje się bardziej harmonijny, jeśli jest przechowywany w chłodnym, ciemnym miejscu przez siedem do dziesięciu dni.

Menu