Poiret (perry) - anglo-francuski cydr gruszkowy

Poiret (francuska poiré, angielska gruszka) - sfermentowany sok gruszkowy. Najczęściej nazywany jest nieformalnie cydrem gruszkowym, chociaż teoretycznie nie jest to prawdą, ponieważ jest tylko cydr jabłkowy. Poiret jest popularny w Anglii, Południowej Walii i Francji. Tradycyjnie jest wytwarzany w gospodarstwach na własny użytek iw niewielkim stopniu na sprzedaż, ale od niedawna nabiera tempa również produkcja komercyjna..

Specyfikacje

W porównaniu z cydrem jabłkowym Poiret ma jaśniejszy kolor, z zielonkawym odcieniem. Jest słodszy i bardziej aromatyczny, z nutami cytrusów i owoców tropikalnych, takich jak guawa i ananas..

Produkcja

Do produkcji cydru Poiret biorą gruszki typu perry (perry), których obficie rośnie w angielskich hrabstwach Gloucestershire, Herefordshire i Worcestershire, a także w Normandii i Anjou.

Nazwa zwyczajowa „Perry” obejmuje około 120 odmian. Wszystkie gruszki tego gatunku są małe, gęste, okrągłe, z dużą zawartością garbników i fenoli. Nie nadają się do jedzenia, ale tworzą raczej mocny (do 8% obj.) I aromatyczny alkohol o wyraźnym kwiatowym bukiecie.

Grusze, w przeciwieństwie do jabłoni, przynoszą pierwsze zbiory w najlepszym przypadku od kilkunastu lat (ale potem owocują nawet przez 250 lat), więc rolnicy pierwszego pokolenia twierdzą, że sadzą grusze nie dla siebie, ale dla potomnych. Ponadto z gruszy można zebrać znacznie mniej owoców niż z jabłoni, a każdy owoc zbierany jest ręcznie - to tłumaczy wzrost ceny i stosunkowo małą popularność cydru gruszkowego..

Owoce przeznaczone do fermentacji zbiera się jeszcze zielone i pozostawia do „dojrzewania” w pomieszczeniu. Kolejne etapy mniej więcej pokrywają się z produkcją klasycznego cydru jabłkowego: owoc wyciska się pod ciśnieniem, do powstałego soku dodaje się drożdże, napój poddaje się fermentacji i natychmiast kieruje do ponownej, malolaktycznej fermentacji, podczas której ostra kwas jabłkowy zamienia się w miękki kwas mlekowy.

Historia

Pierwsze wzmianki o niskoalkoholowym napoju gruszkowym można znaleźć u Pliniusza Starszego w I wieku. PNE. Najwyraźniej Poiret pojawił się pierwotnie we Francji i został przywieziony do Anglii przez zdobywców Normanów w 1066 roku. Okazało się, że kraj ten jest idealny do uprawy gruszek, a już w XVI-XVII wieku Brytyjczycy pili cydr gruszkowy z mocą i głównym. Szczególnie dobrze zakorzenił się w zachodnich powiatach, ponieważ jabłka tam słabo dojrzewały, a gruszki, przeciwnie, dobrze..

W drugiej połowie XX wieku domowa produkcja cydru - zarówno jabłkowego, jak i gruszkowego - spadała, ponieważ coraz trudniej było zatrudniać ludzi do codziennej pracy, a wiele sadów zmarło w wyniku epidemii zarazy w lata 70. i 80. XX wieku. Skąpe zbiory gruszek trafiały głównie na produkcję deserów, a nie na alkohol..

Od 2007 roku rozpoczęło się odrodzenie cydru i Poiret. Welsh Cider Society na nowo zdefiniowało utracone odmiany burgunda i gruszki ziemniaczanej i trwają prace nad ulepszeniem technologii produkcji.

Angielski Perry pozostał suchy i nadal jest podawany prosto z beczki. Francuski Poiret jest dużo słodszy, fermentuje w butelce i staje się musujący..

Obecnie termin „gruszecznik” odnosi się bardziej do zacieru gruszkowego wytwarzanego tradycyjną metodą, a wynik produkcji przemysłowej jest częściej określany jako „cydr gruszkowy”..

Różnica między cydrem gruszkowym a gruszkowym

Niektórzy eksperci uważają te terminy za zamienne, inni twierdzą, że odnoszą się one do zupełnie innych produktów. Według tego ostatniego kluczowe różnice są następujące.

Wino z gruszek	Cydr gruszkowy
Surowy materiał	Wyłącznie gruszki na perry	Odpowiednie są również wszelkie gruszki, niekoniecznie świeże, koncentrat.
Struktura	100% gruszka na gruszecznik	Możliwość dodania soku / koncentratu jabłkowego.
Historia tego terminu	Znany co najmniej od XI wieku	Znany od 1995 roku, kiedy to pojawił się na rynku pierwszy cydr gruszkowy Babychum.

Jak pić Poiret (Perry)

Sfermentowany sok gruszkowy dobrze jest pić schłodzony podczas upalnego lata. Wytrawne style stanowią dobre połączenie gastronomiczne z sosami rybnymi lub kremowymi i mogą być podawane z owocami morza.

Słodszy i mocniejszy poiret lepiej komponuje się z sałatkami, białymi mięsami, wytrawnymi wypiekami, talerzami mięsnymi, daniami z jajek.

Dość słodki cydr można zjeść z deserem, owocami, serem pleśniowym.