Stolica wódka (stolichnaya) - historia i rodzaje legendarnej marki

Stolichnaya jest najbardziej znaną rosyjską wódką. Chociaż produkowany jest od pierwszej połowy XX wieku, istnieje wiele wzajemnie wykluczających się wersji wyglądu marki. W różnych autorytatywnych źródłach, w tym we wspomnieniach, wskazano 6 dat powstania wódki, w zakresie od 1938 do 1953 r. Dwie największe gorzelnie: moskiewska fabryka Kristall i petersburski Liviz, spierały się o to, gdzie po raz pierwszy wyprodukowano Stolicznę. W 2005 r. Pracownicy Rospatent przeprowadzili dochodzenie, aby poznać historię marki.

Historia wódki Stolichnaya

W 1923 r. Rząd radziecki zniósł ustawę o zakazie, ale na etykietach prawie wszystkich wódek produkowanych w różnych gorzelniach do 1938 r. Napisano zwięźle: „Wódka”.

W 1938 roku w Moskwie otwarto słynny moskiewski hotel - prawdziwy cud architektury, który przez wiele lat stał się jednym z symboli miasta. Następnie 32-letni pracownik Glavlikervodka Viktor Grigoryevich Svirida opracował przepis na nową wódkę. Napój miał być wytwarzany na bazie wysokoziarnistego alkoholu zbożowego, filtrowany i traktowany węglem aktywnym.

Historycy nie są zgodni co do tego, kto jest autorem słynnej wytwórni wódki Stolichnaya. Wzywają dwóch artystów, którzy pracowali wówczas w fabryce Sojuzprodoformlenie: V. M. Yakovlev i A. B. Johanson. Sądząc po kącie, w którym przedstawiony jest hotel Moskwa, artysta namalował przy stole popularnej kawiarni w Czechach w National Hotel (na rogu Mokhovaya i Tverskaya). Kaligraficzny napis z monogramami przechodził ukośnie przez rysunek. Pod koniec XX wieku T. Hein w swojej książce „Everything about Packaging” nazwał etykietę „Metropolitan” wzorowym.

Z nieznanego powodu eksperymentalna partia Stolichnaya została po raz pierwszy wydana dopiero w lutym 1941 r. W destylarni Leningrad. Następnie V.G. Svirid przybył do przedsiębiorstwa jako przedstawiciel centrali, aby pomóc w uruchomieniu jednej z pierwszych pralek do butelek w ZSRR.

Produkcja wódki została przerwana wybuchem II wojny światowej. Koktajl Mołotowa był butelkowany w gorzelni, a alkohol dostarczano do beczek na potrzeby frontu. W 1944 r., Po zniesieniu blokady, V. G. Svirida ponownie udał się do destylarni w Leningradzie, gdzie przywrócił uwolnienie Stolicznej. Od 1953 roku technolog pracował w fabryce Kristall, gdzie również zaczęli produkować wódkę, która była już kochana przez konsumentów..

Surowa i efektowna marka „Stolichnaya” od dawna wyprzedza swój czas. W ZSRR po prostu nie było sprzętu drukarskiego, który pozwalałby na wydrukowanie zdjęcia ze wszystkimi szczegółami i odcieniami szarości. Okazało się, że coś jest uproszczone i wyblakłe, więc sądząc po wynikach badania, nawet w 1966 r., Wielu konsumentów przyjęło, że etykieta Stolichnaya na skarbcu przedstawia windę lub budynek gorzelni w Moskwie.

Międzynarodowe uznanie „Stolicy”

W 1954 r. Nastąpił punkt kulminacyjny „Stolichnaya”. Według wyników ślepych testów napój wygrał Wódka Smirnoff, najbardziej popularny w USA. Cztery lata później Stolichnaya zdobyła złoty medal na międzynarodowej wystawie w Brukseli.

Od 1969 roku WTO Soyuzplodoimport zajmował się eksportem wódki. Po 3 latach zawarto historyczne porozumienie między rządem ZSRR a kierownictwem PepsiCo. Amerykańska firma zobowiązała się do budowy fabryki Pepsi-Coli w Noworosyjsku i otrzymała wyłączne prawa do dystrybucji Stolichnaya w Stanach Zjednoczonych. WTO Soyuzplodoimport opatentował znak towarowy, etykietę i motto reklamowe wódki: Tylko wódka z Rosji jest prawdziwą rosyjską wódką („Tylko wódka z Rosji jest prawdziwą rosyjską wódką”). Wyeksportowano etykietę wódki eksportowej, dodano złocenie.

Do 1979 r. Wielkość eksportu Stolicznej, produkowanej w Moskwie, Leningradzie i Kujbyszewie, wynosiła ponad 20 milionów litrów, a roczne obroty sięgały 5-6 miliardów dolarów. W Europie Zachodniej wspólna spółka Plodimeks była zaangażowana w sprzedaż, 51% udziałów należało do WTO Soyuzplodoimport, a 49% do zachodnioniemieckiej firmy Simex.

Ale konkurenci nie byli bezczynni. Wejście wojsk radzieckich do Afganistanu w 1979 r. Było okazją do rozpoczęcia all-amerykańskiej akcji porzucenia radzieckiej wódki. Restauracje przestały go kupować, dlatego sprzedaż spadła o połowę. Na początku lat 90. Stolichnaya została praktycznie usunięta z rynku amerykańskiego przez Smirnoff i Szwecję. Wódka Absolut.

Upadek i odrodzenie legendarnej marki

Koniec XX wieku to smutna strona w historii wódki Stolichnaya. W 1991 r. Patent ZSRR unieważnił znak towarowy Stolichnaya. Teraz to słowo oznaczało nazwę produktu. Wszyscy zaczęli produkować słynną wódkę (tylko na terytorium Rosji - 150 gorzelni), jakość napoju była wykluczona.

Po 6 latach biznesmen Yuri Shefler założył Soyuzplodimport CJSC i dosłownie za grosz nabył prawa do Stolicznej i zabezpieczył je w 150 krajach. Następnie w 1999 r. Prawa zostały wykupione przez Spirit International, która jest częścią grupy SPI należącej do tego samego biznesmena. W 2006 r. Międzynarodowa agencja Impact Databank oszacowała wartość tej marki Stolichnaya na 2 miliardy USD i uznała ją za trzecią pod względem wartości po wódce Smirnoff i rum Bacardi.

W 2000 r. Izba Obrachunkowa stwierdziła naruszenia w alienacji marki Stolichnaya od państwa. Do tego czasu prawo do sprzedaży Stolichnaya w USA zostało sprzedane brytyjskiej firmie Allied Domecq.

Na całym świecie nadal toczy się walka z przemiennym sukcesem. W szczególności Rosja odzyskała prawa do Stolicznej w Holandii, Bułgarii, Rumunii, Wenezueli, Słowacji i Brazylii. Pernod Ricard, który nabył Allied Domecq i zainwestował dużo pieniędzy w reklamę Stolichnaya, dobrowolnie odmówił licencji na dystrybucję tej wódki w USA i innych krajach w 2008 roku.

Problem polega na tym, że niezatapialna grupa SPI zarejestrowała markę Stoli w USA i sprzedaje wódkę produkowaną na Łotwie z rosyjskiego alkoholu. Wszystko zostało zrobione, aby amerykańscy konsumenci nie dostrzegali różnicy między Stoli a Stoliczną. W reklamie wódki sprzedawanej przez S. P. I. Group pojawił się twórca Playboya Hugh Hefner, aktorka Julia Styles, współzałożyciel Twittera, Biz Stone.

Jednak sprzedaż oryginalnej Stolichnaya stale rośnie. W samych Stanach Zjednoczonych rocznie eksportuje się ponad 15 milionów litrów wódki..

Po powrocie do stanu praw do marki Stolichnaya w Rosji, Federalne Przedsiębiorstwo Soyuzplodoimport rozpoczęło poszukiwania producentów, którzy byliby w stanie zapewnić wódkę przyzwoitej jakości. Do 2004 r. Około 20 firm otrzymało licencje na produkcję Stolichnaya. Ale później FKP nie odnowiło tych licencji, a teraz napój jest ponownie produkowany przez Moscow Crystal Plant JSC.

Pod względem sprzedaży Stolichnaya zajmuje 8 miejsce wśród międzynarodowych marek i 13 miejsce wśród wódek.

Nagrody wódki „Stolichnaya”

W XXI wieku „Stoliczna” otrzymała:

• „Stolichnaya” - Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Degustacyjnego „Najlepszy Produkt” w 2012, 2014, 2015, 2017 r., Grand Prix konkursu „Produkt Roku 2014”, złoty medal wystawy PRODEXPO-2013;
• Stolichnaya Sever - Grand Prix Konkursu Produkt Roku 2014 i Najlepszy Produkt 2017 r.

Rodzaje wódki „Stolichnaya”

Moskiewska fabryka „Crystal” produkuje 2 odmiany wódki „Stolichnaya” o sile 40%:

• Stolichnaya („Stolichnaya”) - wódka o łagodnym smaku i lekkim smaku pszenicy. W ramach - alkohol marki Lux, cukier i woda. Sprzedawany w butelkach 0,5, 0,7, 0,75 i 1 litr;
• Stolichnaya Sever „Capital North” - miękka wódka o lekko słodkim posmaku. Skład - marka alkoholowa „Lux”, woda, cukier i miód. Etykieta pokazuje krążownik Aurora. Wódka produkowana jest od 2014 roku. Sprzedawany w butelkach 0,5 i 0,75 litra.

Jak odróżnić prawdziwy „Metropolitan” od podróbki

Znaki tej „stolicy”, wyprodukowanej w moskiewskiej fabryce „Crystal”:

• na etykiecie w języku angielskim napisano, że napój został wyprodukowany w Moskwie;
• środek dna butelki jest głęboko wciśnięty;
• na dnie butelki znajduje się trójwymiarowy napis „Kryształ”;
• jest dozownik;
• musi być stempel akcyzowy.